Eimreiðin - 01.07.1949, Blaðsíða 57

eimreiðin
Á ÞINGVÖLLUM
209
lögar og velvildar allra landsmanna og umfram allt fá að vera
1 friSi fyrir opinberri ílilutun, kvöðum, nefndafargani og öðru
því, sem á þessum tímum haftanna dregur úr framtaki og löngun
bl athafna á eigin ábyrgð. Meira að segja ætti slíkt fyrirtæki að
yera undanþegið sköttum og skyldum, meðan það væri að komast
a higgirnar og á traustan fjárhagslegan grundvöll.
Gistihúsið Valhöll, sem nú er eina ferðamannaskýlið á Þing-
völlum, stenzt tæplega samanburð við venjuleg gistihús á fjöll-
111,1 uppi í ferðamannalöndum, svo sem Noregi og Sviss, að því
er snertir híbýlaþægindi. Hitt er svo aftur aðdáunarvert, hvað
Sestgjafanum, sem nú stjórnar Valhöll, tekst að gera vistina á
þessum sumargististað gestunum þægilega, þrátt fyrir hin frum-
staeðustu skilyrði livað húsakynni snertir. Fæði og framreiðsla er
Uieð ágætum í Valhöll, en húsið er óvönduð smíð og gestaherbergin
ekki beinlínis eins og ferðamenn gera ráð fyrir á fjölsóttum og
frægum stað. Nýtt og vandað gistiliús á Þingvöllum er nauðsynja-
mál, sem þarf að komast í framkvæmd sem fyrst.
Sv. S.
//Dúfurnar mínar".
nefni þau þannig, dúfnahjónin, nágranna mína. Og þó á
eg ekkert í þeim! Veit einu sinni ekkert um eiganda þeirra, sé
111111 annars nokkur til. En þau halda til á þverbitanum uppi
Ulldir þak-kverkinni á gaflmæni liússins, sem ég bý í. Og er þau
^ljúga út snemma á morgnana, og síðan öðru livoru allan dag-
lnn, uieð sterkum og snöggum vængjatökum, eða koma heim
aftur, svífandi létt og glæsilega og siglandi síðasta spölinn sveigð-
UJU vængjum bláar bylgjur loftsins, án þess að lireyfa vængina,
stend ég ótal sinnum við gluggann minn og fylgist með liverri
hreyfingu þeirra og gleðst innilega.
Þetta er fögur sjón og dásamleg. Því að „dúfurnar mínar“ eru
fallegustu dúfnahjónin í öllum bænum! Það finnst mér að minnsta
14