Eimreiðin - 01.07.1949, Blaðsíða 31

eimreiðin
ÞÝÐANDI PARADÍSARMISSIS
183
Hávís og hjartapruður
hjónalund gista vann,
ásamt meó ungri brú'Sur;
nldrei flaSurgjarn trúSur
var eSa virtist hann.
Enginn Aþenu syni
œSi-i — né Mínervu vini
þekkti en þenna mann.
Lífsbzkar dýpstu dreggjar
drakk hann reyndar í grunn,
þrátt milli þils og veggjar
þjáSist. — En bláloftiS eggjar
1-ognsaer.
Kastið ekki steinum
í kyrran sjá.
Dvelur ógn í dimmunni
djúpunum frá.
Se»n engill svifi
hvern fugl, sem fellur í brunn.
Lengst upp til Ijóss og dýrSar
linda, sem verSa eigi skýrSar,
dreymir h.vern dreng og runn.
Ófáum allgott þœtti
Edens viS gulleplahlyn.
ÁrdýrS sú endast mœtti
yfir í náttlöndin hin, —
sólris hjá suSrœnni vin.
En inni hjá torfkofans arni
öldungur fagur hjá barni
unir viS eldsins skin.
Þóroddur Guðmundsson.
Gárið ekki lognsæinn,
en gleðjist yfir því,
að himinninn getur speglazt
hafinu í.
Sem engill svifi að svartri næturjörð
á sólarvængjum yfir strönd og fjörð
og gróðursetti græna vonarbjörk
í gráan sand á dauðans eyðimörk,
eins kemur þú á skýjum himins hljótt
og hrekur burtu kalda vetrarnótt,
er morgunn lífsins upp í austri rís
og endurheimtir týnda paradís.
Gunnar Dal.