Eimreiðin - 01.05.1964, Side 46

134
EIMREIÐIN
Skógarins tré, pau hlýða ekki hljóðfalli lengur,
hefja ei sem forðum da?is,
þvi ekki niða í ómi hörpunnar framar
anganþeyr, lit.ir og sólfar mins glataða lands.
Og Kristsrunni sá, er bar mér blóm fram að jólum,
bliknuð er krónan hans.
Svefnþing
Þœr kyljur, sem i kvöld við stráin sungu,
nú kyrrir. Hljótt þœr ganga á sveftiþing dalsins,
og frostið svcefir litinn lœk, er niðar.
Þeir leita að náttstað, þöglir hrafnar fjallsins.
Til náða gengur dagur draumaþyrstur
og djúprar vcerðar. Hljóðna raddir allar,
jwi nóttin leggur svarta hárið sitt
á svœfil m jallar.