Eimreiðin - 01.05.1964, Side 80

168
EIMREIÐIN
rólegur og sáttur við allt, þegar
honum var bent á að þetta væri
bara þykjast. Og vitanlega var ekki
minnst á jarðarför. Aðalatriðið var
að allir gætu skemmt sér. Líka lík-
in ...
Að listahátíðinni stóðu . . . já,
nú er Jrað — hverjir stóðu eiginlega
að listahátíðinni?
Við skulum orða Jretta eilíLÍð
öðruvísi, reyna að skilgreina hverj-
ir tóku Jjátt í listahátíðinni, helzt
að reyna að finna eitthvert orð, sem
er svo hugtaksvítt, að Jrað spanni
yfir alla þátttakendurna í heild.
Mér kemur Jrá fyrst í liug Jrað orð,
sem sízt allra orða í tungunni á sér
ákveðið hugtak. Skáld. Forfeður
vorir, þeir sem gáfu okkur tungu-
tak og lögðu okkur á vör orð ýmsr-
ar merkingar, sáu Jrað af sinni
óskeikulu og yfirgripsmiklu vizku,
sem Jieim tókst því miður ekki að
gera okkur erfingja að, vegna Jress
að hún þarfnast öruggrar varð-
veizlu innanvert við vör og tungu,
að Jrað er nauðsynlegt að hafa eitt-
hvert eitt orð handbært, sem ekki
hefur neina ákveðna merkingu, og
Jress vegna alltaf hægt að grípa til
og sættast á. Þeir voru jafnvel svo
forsjálir, að láta greinargerð fylgja
Jæssu eina orði, er skæri úr um al-
merkingu Jress eða merkingarleysi,
sem verður þarna í rauninni eitt
og hið sama ... Margur er skáld,
Jdó að yrki ekki, sögðu þeir; ])að
var þeirra greinargerð. Fáorð en
gagnorð og tekur af allan vafa.
Þeir, sem Jrátt tóku í listahátíð-
inni voru Jrví allir skáld — skáld í
orði, litum, línum, tónum, túlkun
eða leik; skáld senr ortu, skáld sem
ortu ekki, dauð skáld, lifandi skáld,
dauðlifandi skáld og lifandidauð
skáld. Og Jietta var mikil hátíð og
allir áttu að geta skemmt sér .. •
Sem leiklistargagnrýnanda sýndu
forráðamenn hátíðarinnar mér
hugulsemi, að senda mér aðgöngu-
miða að öllum Jieim leiksýningum,
sem framdar voru á vegurn hátíðar-
innar eða í sambandi við hana.
Kannski hafa þeir verið að sýna
sjálfum sér allteins mikla hugul-
semi um leið, Jrví að satt bezt að
segja hefði ég alls ekki farið að
eyða peningum í aðgöngumiða að
Jressum sýningum, og Jrá hefði orð-
ið einurn færra, sem gat þeirra a
prenti. En svo neyðarlega tókst til.
að aðgöngumiðarnir, sem mér voru
sendir að Jreirri leiksýningunni,
sem öllum bar saman um að hefði
verið hámark leiklistarinnar á Jress-
ari hátíð, villtust einhvernveginn
vegna þess að ég var að flylja í nýtt
húsnæði um Jrað leyti. Fyrir bragð-
ið varð ég sem sagt af sjálfri setn-
ingarathöfninni vestur í hátíðarsal.
Þar kváðu allir hafa skemmt sér.
Flátíðarleiksýningarnar, sem eg
varð áheyrandi og áhorlandi að,
urðu Jjví einungis Jjrjár. A tveim
Jjeirra voru flutt verk eflir t'ng
skáld, á Jæirri Jjriðju og síðustu,
Jjeirra er ég sá, var flutt verk eftn
mann, sem nú hefur lengi legið 1
gröf sinni úti í löndum. Vafalaust
hefur flutningur Jiessa verks átt að
vera jarðarförin í Jressu sambandi,
en fyrir einhverjar óskýranlegar or-
sakir snerist Jætta við, og í staðinn
fyrir jarðarför varð þarna upprisa.
Vitanlega eina upprisan, sem þarna
gat átt sér stað, þar eð hinir tveir