Eimreiðin - 01.05.1964, Qupperneq 81

EIMREIÐIN
169
voru ekki lagstir í gröf sína; en
svona er það samt, það gerir alltaf
ciálítið strik í reikninginn, þegar
áformuð jarðarför breytist í upp-
risu, en . . . nei, þegiðu munnur,
sagði kerlingin, þú hefur meira en
nóg talað.
A stundum geta greinarmerkin í
setningunni sagt meira en orðin
sjálf. Og á stundum er handhægara,
ýmissa orsaka vegna, að grípa lil
þeirra en orða, einkum þegar unnt
er að segja meira með einu grein-
armerki en í mörgum orðum. Ég
mundi t. d. álíta, að eitt spurning-
armerki gæti sagt mun meira, varð-
andi tvær þessar fyrri leiksýningar,
heldur en gert yrði með mörgum
orðum. Á undan báðum þessum
leiksýningum var framinn ljóða-
lestur, sem ég mundi setja innan
gæsalappa, ef hann kæmi mér nokk-
uð við sem gagnrýnanda. Við þá
þriðju leiksýninguna mundi ég
setja þrjá punkta, sem þýddi það,
að setningunni væri ekki einungis
ólokið, heldur yrði lienni aldrei
lokið.
Semsagt — gott.
Og svo var það fimmta leiksýn-
ingin, hún fór líka framhjá mér —
hafi mér verið sendir aðgöngumið-
ar, komust þeir ekki til skila frekar
en að þeirri fyrstu; hafi verið ætl-
ast til að ég keypti þá sjálfur, þá
hvarflaði Jrað aldrei að mér. Sú
leiksýning fór fram á hinu glæsileg-
asta sviði, sem hér er völ á til slíkra
hluta; á hinum víðkunna súlnasal,
Jrar sem fleiri lilandi lík hafa skál-
að fyrir sjálfum sér og hvort fyrir
öðru, en á nokkrum stað öðrum
hérlendis á ekki lengra tímabili.
Mér er sagL að Jtar hafi verið til-
tölulega fámennt í Jjað skiptið —
og eiginlega enginn sýnst skemmta
sér verulega. Það er nú einu sinni
einhvernveginn svona með þessar
bara Jrykjast jarðarfarir, Jjar sem
ætlast er til að allir geti skemmt
sér — Jrær geta alltaf snúizt upp í
alvörujarðarfarir ... að vísu ekki
fyrirvaralaust, en |)ó er eins og J)að
komi alltaf ó])ægilega við alla við-
stadda; ekki kannski beinlínis fyrir
])að, að það sem átti að vera bara
að Jtykjast hefur snúizt upp í al-
vöru, heldur öllu fremur vegna
Jress, að ])eir verða að reyna að láta
sem Jæir hafi ekki tekið eftir ])ví
og viti ekki betur en allt sé JætLa
bara að Jrykjast.
Og svo að ég víki aftur að grein-
armerkjunum og notkun J)eirra í
stað orða eða el' orð ])rjóta, ])á vil
ég nota tækifæri til að lýsa yfir
])ví, að ég er ekki fyllilega sannnála
])eim, sem vilja hafa orðið listahá-
tíð innan gæsalappa. Þetta getur
vitanlega alltaf verið umdeilanlegt
smekksatriði, og fer að sjálfsögðu
rnjög eftir aðstæðum. Það sem mér
gengur fyrst og fremst til, er ég tel
mig því mótfallinn er ])að, að við
megum ekki ofnota greinarmerkin,
ekki fara með þau eins og við höf-
um farið með orðin sjálf, gera J)au
áhrifalaus og merkingarlaus ...