Iðunn - 01.12.1884, Blaðsíða 22

292 Skólalíf á miðöldunum.
|>að var tíðast í þá daga, segir Platter, að ungir
menn, er vildu afla sjer menntunar, og þá einkum
þeir, er bjuggu sig undir að verða próstar, ferðuðust
til og frá, stundum einir, en opt og tíðum margir sam-
an. þeir voru optastnær bláfátækir, og höfðu eigi
annað ráð en að bjarga sjer á sníkjum, bæði á
ferðalagi og við skólana. Ferðalangar þessir skipt-
ust í tvo flokka. Hinir eldri og þroskaðri voru
kallaðir bakkantar (flögrarar, brautingjar), hinir yngri
tirailleurar (skyttur, skotsveinar). |>að var skylda
brautingja að kenna hinum yngri fræði sín, en þeir
áttu aptur að þjóna hver sínum brautingja, fylgja
honum hvað sem hann fór, sníkja fyrir hann, og,
brygðist það, þá að »fara á veiðar«, sem kallað
var, en það var að hnupla og stela eptir þörf-
um, hiklaust og blygðunarlaust. það var opt lítið
um að brautingjar hjeldu það sem þeim bar af
samningi þessum; en vei þeim skotsveini, er van-
rækti það sem honurn var á herðar lagt. Hin-
ir yngri voru þannig látnir þræla eins og skepn-
ur, sníkja’ og stela, og venjast smámsaman hvers
konar löstum; en brautingjar lifðu á sveita þeirra,
áttu glaða daga, lifðu í sukki og svalli og voru
opt og tíðum regluleg landplága þar sem þeir fóru
um,
þeir Platter og frændi hans slógust í för með
nokkrum fátækum skölasveinum í Konstanz og
hjeldu af stað til Breslau. þeir voru níu saman,
sex brautingjar og þrír skotsveiuar. Leið þeirra lá
um Augsburg, Begensburg og Prag. Smásveinarnir
sníktu í bæjum og þorpum, er fyrir þeim urðu, og
hinir sátu að krásunum í veitingahúsum. Af því að
Platter var svo smár vexti og lítilsigldur, svo og fyrir