Iðunn - 01.12.1884, Blaðsíða 44

314
Kvæði.
f>ú hvarfst í huga mér,
Ó, hjartans kæra mey,
f>ú vænsta gimsteins val
A víðri heimsins ey !
Fult svellur Dónár fljót,
Svo flóðið yfir ber,
Bins svellur hjartað ungt
Af ást í brjósti mér.
Eg spyr þig : antu mér ?
Eg ann þér, rós mín, heitt;
Ei faðir, móðir má
Við mig þar jafnast neitt.
Víst man eg vel þinn yl
Á vorum síðsta fund;
|>á brosti blíðast vor,
Nú byrjar vetrar stund.
Ef þú ei ant mér enn —
f>ú æ samt blessast skalt,
En ef þú ant mér, — þá
Um eilífð þúsundfalt.
(Stgr. Th.).
Endurminning.
(Eptir Petöfi).
Ó, þú endurminning,
Eptirleifin vesla,
Flak af stoltar fleyi,
Fyr er sökk í hafi;
Vogrek, sem úr volki
Víðis brimSúganda