Ægir - 01.01.1913, Side 22

20
Æ G I R
pundið og jafnvel margoft beinlínis verið
keirð í úrgangsverksmiðjurnar, og þótt verð-
ið hækki smátt og smátt, þá verða þessar
fiskitegundir — hvort heldur þær eru seld-
ar nýjar eða saltaðar — ljúffeng og ódýr
fæða. Þýskaland sem telur 65 millionir
manna sem eikst árlega um 1 million mun
áreiðanlega verða eilt af bestu fiskversl-
unarlöndum heimsins; en þá er því miður
ekki sá timi komin, því það eru flestir
Þjóðverjar sem enn þá aldrei hafa smakkað
íisk.
Hinn þýski botnvörpuskipaíloti og báta-
útvegur mun aldrei geta fullnægt þeirri
þörf sem landið hefir fyrir fisk þrátt fyrir
þó floti þeirra ykist miklu hraðara en hann
hefir gjört hingað til. Noregur og ísland
eru þau lönd sem fyrst og fremst verða að
fullnægja þeirri þörf.
Próferssor Henking lætur þess enfremur
getið að til þess að útbreiða þekkingu á
fiski um alt þýska ríkið, þá þurfi óbilandi
dugnað þrautseigju og mikið fje og hann
kemst þannig að orði: »Eikin fellur ekki
við fyrsta högg, og dropinn liolar steininn,
og hversu mildð erfiði og langan tíma tók
það ekki að kenna mönnum hjér i álfunni
að nota kartöJlur til manneldis, fyrst eftir
að þær fluttust hingað frá Ameríku.
(»Fiskets Gang«.)
Síldarmarkaður í Frakklandi.
Ræðismaður Norðm. í Havre skrifar um
norskan síldarmarkað:
Síldarverð liefir á síðustu árum einlægt
verið að hækka á Frakklandi, sem er bein
afleiðing af hækkun lífsnauðsynja þar yfir-
leitt. Fátækari stjettin er farin að brúka
meir og meir sild til matar jafnvel þótt
hún sje hjer ekki svo ódýr sem víða í öðr-
um löndum. Eftirspurnin hefir því vaxið
óvenju mikið til ágóða fyrir fiskimenn og
útgerðarmenn að ógleimdum öllum milli-
mönnum, þannig var söluverð á franskri
saltaðri Norðursjávarsíld árið 1911 360,000
frönkum hærra en árið 1910 jafnvel þótt
framleiðslan væri 17,000 tunnum og 300,000
kössum minni. (1 tunna — rúml. 96 kiló
netto. 1 kassi af íssíhl = 24 ldló),
Vegna þessarar miklu eflirspurnar gátu
útlendingar árið 1911 keppst við Frakka
sjálfa að dálitlum mun, þrátt tyrir hinn háa
innflulningstoll á síld, sem er í lægsta tlokki
15 frankar á hver 100 kíló nettó af þurri
saltaðri eða reyldi sild. Var innflutningur
á þessum síldartegundum árið 1911:
Frá Noregi ................ 58,600 kiló
Frá Bretlandi og Irlandi ... 93,800 kiló
Frá Belgíu ............... 247,300 kíló
Frá öðrum löndum ............ 45,300 kíló
en hjer er aðeins reiknað það sem var inn-
flutt til neyslu í Frakklandi sjálfu. Mest
af þessari síld mun hafa verið söltuð síld
i lunnum, sem brúkuð er meðal annars
til reykingar, Nefnd síldarvara er saman-
lögð 445,000 kiló, og verðið samanlagt
80,100 frlc. En toilurinn er fyrir þetta
66,796 frankar svo sanngjart sam það sýn-
isl! Af nýrri sild var flutt til Frakldands frá
Englandi og Hollandi aðeins fyrir 16,000
fraka.
Árið 1912 hefir tunnan af saltsild komist
upp í 50 franka og það þrátt fyrir það
þótt fiskiveiðarnar i Norðursjónum hefðu
heppnast mjög vel.
Af þessu leiðir að það er einungis verðið
sem ræður því hvort Norðurlandasíld fær
markað i Frakklandi. Á meðan verðið er
eins hátt og nú ættum við þrátt fyrir toll-
inn að geta selt þangað ýrasar tegundir af
reyktri og saltaðri síld. Síldarveiðar Frakka
eru ekki i neinni framför, svo að útlitið
fyrir útlendu síldina mun líklega fremur
fara batnandi. Þess vegna er líka mikils-
vert að ná sjer góðu áliti á þessum mark-
aði. Mest er eftirspurnin eftir þeim síld-
artegundum sem koma altilreiddar á mark-