Ægir - 01.01.1917, Blaðsíða 9

4
ÆGIR
vinnu sinni og talar glaðlega við verka-
fólkið.
Stýrimenn skipa ern líka nokkuð hærra
settir en svo, að skipstjóri sem nokkuð
hugsar, geti talað ruddalega við þá. Þeir
eru meira uppi á siglingum en skipstjór-
inn, færa dagbækurnar, sjá um dagleg
störf, vita hvar hver hlutur er á skipinu,
z-eikna út mælingar og verða skipstjórar
veikist eða deyi skipstjórinn, þeir hafa
séð um að vörur væru látnar rétt í
skipið, og yfirleitt vita alt um skipið
miklu betur en skipstjórinn sjálfur, svo
hér er ekki um neina slorkarla að ræða.
Á ensku heitir yfirstýrimaður á skipi
chief officer, en hann er lika kallaður
mate, en það þýðir félagi. Það er félagi
skipstjórans, og á enskum skipum er
stýrimaðurinn í alt öðru áliti en á norð-
urlandasldpum, en hann brúkar ekki
vald sitt til að kvelja aðra, heldur til að
láta öðrum líða eins vel og kringum-
stæður leyfa, og það eru menn.
Til eru leyfar af sjóhetjum og stál-
hörðum ofsamennum. Rað eru hinir svo
nefndu Nova Scotia-menn. Skipstjórar
og stýrimenn á hinum stóru skipum frá
Halifax og St. John voru ógn og skelfing
allra háseta, þeir voru ávalt vopnaðir,
lömdu og misþyrmdu skipshöfninni, en
skipstjóri og stýrimenn héldu hóp sem
gentlemen. Þeir þurftu að hafa ódýran
vinnukraft og fengu hann með því að
kvelja og pynta skipshöfnina svo, að
undir eins og skipið var komið í höfn,
þá ruku allir burtu guðs fegnir að sleppa
og um borgun var ekki talað, slupinu
siglt fyrir ekki neitt. Hvað har þar t. d.
stýrimanni, nýkomnum á skip, óþektur
skipstjóranum, að fylgja honum að slíku
athæfi? Ekkert annað en sú algilda regla,
að skipstjórar og stýrimenn eiga að vinna
í sameiningu og öðruvísi ekki.
Setjum t. d. að skipstjóri á skipi komi
blásandi niður til farþeganna og byrji
svona: »Mikill ógæfumaður er ég að
þurfa að ganga í öllu og geta ekki trúað
stýrimanni fyrir nokkrum hlut. Það er
huggun, eða hitt þó heldur, fyrir far-
þega að eiga líf sitt og velferð undir
hinum óduglega manni«. En slik orð
geta oft heyrst, þar samlyndi og sam-
vinna eru ekki í lagi.
Hafi skipstjóri nokkuð að finna að við
stýrimann sinn, þá gerir hann það undir
fjögur augu, sé hann rétt hugsandi, og
kemur vilja sínum lengra áleiðis þannigen
með því að halda lifandi myndasýningu
á dekkinu frammi fyrir verkalýð og far-
þegum, að eins til að skamma aumingja
stýrimanninn.
Skilning á stöðu sinni má ekld vanta.
Þeir fyrstu skipstjórar á skipum Eim-
skipafélagsins verða að muna eftir þvi,
að auk þess að vera skipstjórar skip-
anna, er þeim líka trúað fyrir að af-
henda fyrstu stýrimenn sína sem dug-
lega skipstjóra á skipin, eftir því sem
þeim fjölgar og svo koll af kolli, og sá
hugsunarháttur verður að liverfa, að eins
og farið var með mig meðan ég var
stýrimaður, eins skal ég svei mér fara
með pann, sem verður slgrimaður hjá
mér.
Kaupi einhver farseðil, þá gefur það
honum rétt til farrýmis þess, sem hann
hljóðar upp á, og einnig góðs atlætis og
viðmóts, en að flokka farþega eftir efn-
um og ástæðum eða stórmenskubrag og
einstæðingsskap, það kemur sér illa og
verður aldrei til eflingar fyrirtækinu. Al-
mannarómurinn verður drýgstur þar, og
farþegar finna fljótt, hver hliðin að sér
snýr.
‘ Skip Eimskipafélagsins ættu að vera
fyrirmynd og nokkurs konar skólaskip
íslenzku þjóðarinnar. Það geta þau að
eins orðið, með því að öllum skipverj-