Ægir - 01.01.1917, Blaðsíða 10

ÆGIR
5
um sé það ljóst, að yfirmenn skipsins
haldi hóp, virði hver annan eins og þeir
eiga að gera, sem verða að treysta hver
öðrum. Skipstjórinn verður að muna
það, að hann er að tala við skipstjóra-
efni þar sem stýrimaður er, og að hann
veit aldrei nema að því geti komið, að
hann sjálfur neyðist til að byrja það
starf aftur. Það má gera duglegan stýri-
mann að aumingja, einkum þann sem
hefir bundnar hendur og á fyrir öðrum
að sjá, og það má líka gera óduglega
menn að duglegum mönnum, sé hin
rélta aðferð viðhöfð, en hún heitir ekki
kúgun.
Þegar þið siglið fram hjá Straumnes-
inu, þá minnist hins góða skips, sem þar
liggur, til sönnunar þvi, sero borið var
fram fyrir réttinum, að stýrimaður skips-
ins mátti ekki nota hljóðmerki þess,
nema að sækja um leyfi, en vonandi
verður það í fyrsta og síðasta sinni, sem
slíkt verður borið fram fyrir íslenzkum
sjórétti.
22. janúar 1917.
Sveinbjörn Egilson.
Eitt af áhugamálum
Austfirðinga.
Kæri Ægir minn!
Sökmn þess að ritstjóri þinn er sífelt
að áminna okkur sjómennina um það,
að láta eitlhvað heyra til okkar um þau
mál, sem okkur varðar mest, þá ræðst
ég nú í að skrifa fáar línur um það,
sem mér virðist mest baga okkur hér
Austfirðinga frá að bjargast áfram með
þannig lagaðan útveg, sem við nú höf-
um. Það mætti auðvitað telja margt
upp, sem gerir útgerðarmönnum hér
erfitt fyrir, en ég ætla aðallega að minn-
ast á eitt.
Nú hagar þannig til hér, að aðal út-
hald Austfirðinga er að sumrinu til, og
þá er venjulega fremur rir afli og lítill;
og undanfarin ár heíir úthaldið átt mjög
erfitt með að bera sig; en þegar nú alt
hækkar svo gríðarlega í verði, sem til
útgerðarinnar þarf, — og fiskurinn hækk-
ar ekki líkt því að sama skapi, — þá er
óhugsandi að útgerðarmaðurinn standist
kostnaðinn með svipaðri veiðiaðferð.
Nú verður því eitthvað að breytast;
annaðhvort verða mótorbátarnir að breyt-
ast i stærri skip, sem gætu sótt fiskinn
hér suður með landinu á vetrin og vorin,
eða þá að við þurfum að fá höfn á sem
hentugustum stað sem næst fiskistöðv-
unum, en þá kemur spurningin: hvar á
sú höfn að vera?
Það er fengin full vissa fyrir því, að
á svæðinu frá Austurhorni til Ingólfs-
höfða hefir ekki brugðist fiskur svo
mörgum áratugum skiftir, og það er
það fiskisvæði, sem næst liggur Aust-
fjörðum, en þar er ekki um neina góða
höfn að ræða, sem stendur. En hafnir
eru samt á þessu svæði, sem nota má í
góðu. En það sem fyrir mér vakir er
það, hvort ekki muni vera hægt að bæta
svo þessar hafnir, — eða einhverja þeirra
—, að mótorbátar gætu gengið þaðan
yfir þann tíma, sem fiskur er nægur
þar úti fyrir.
Hafnarstæðin, sem ég hefði viljað að
væru athuguð, eru þrjú: Hornafjörður,
Papós og Hvalneskrókur; en vegna þess,
að ég hef alls enga sérþekkingu í hafn-
argerðum, þá reyni ég ekki að mæla
þar með einum staðnum fremur en
öðrum, heldur vil ég óska stuðnings
góðra manna, að fá þessa staði skoðaða
af þar til hæfum manni, hvort ekki