Ægir - 01.04.1917, Blaðsíða 19

ÆGIR
67
in, að ekki sé hægt að ná flski á lóð, án
sildar á hverjum krók.
Eitt af því marga, sem gjörir mótor-
bátaútgerðina dj'rari en þarf, eru hinir
of kraftmiklu mótorar, sem settir eru i
bátana, eflaust án þess að farið sé þar
eftir nokkrum reglum. Hinir aflmiklu
mótorar eyða miklu meiri olíu en hinir,
og þótt dregið væri 20 hkr. af t. d. 60
hkr. vél, þá eyðir hún meiri oliu með
hinum notuðu 40 hkr., en 40 hkr. mót-
or mundi gjöra og mun vart gefa jafn-
góða ferð, í það minsta ekki meiri. Þar
sem 40 hkr. vél er nægileg fyrir bát, þá
er alt þar framyfir óþarft og aðeins til
eyðslu. Það þarf enginn að hugsa það,
að gefi 40 hestakr. mótor 6 mílna hraða,
að þá hljóti 80 hkr. mótor að knýja hinn
sama bát áfram 12 mílur. Við vissan
hraða bátsins, sem fer eftir byggingar-
lagi hans er takmarkið sett, þann hraða
kemst hann en ekki hraðara, hverjum
brögðum sem beitt er, og svo er eitt
ennþá.
Utgerðarmaður, sem einng er skipstjóri
og mótoristi, og sem sjálfur hefir verið
formaður á bátum sínum hefii sagt mér,
að á mótorbát sem er eign hans og í
hverjum er 36 hkr. vél var olíueyðsla 2
föt á sólarhring, en hann lét hann aldrei
ganga fyrir meira afli en 26—28 hkr. þ.
e. dró af honum 8—10 hestaöfl, og með
því gekk báturinn ágætlega, en ef hann
notaði alt afl mótorsins, þá eyddi hann
3 fötum af olíu á sólarhring en hraðinn
sem þetta 3ja fat og hin 10 hestaöfl gáfu
fram yfir hina vanalegu ferð var aðeins
V-t úr mílu; sýnir þetta dæmi það ljóst,
að það er ódrjúgt að láta mótora ganga
fyrir öllu því afli, sem þeir geyma, en
hjá óvönum mönnum mun það altítt
að svo sé gert, og þegar það bætist við
að segl eru aldrei notuð, þá er ekki að
furða þótt þessi liður útgerðarinn verði
álitleg upphæð.
Norðanrokið mikla, sem byrjaði laug-
ardagskveld fyrir páska, var eitt af hin-
um skörpustu norðanveðrum, sem hér
koma og auk þess fylgdi því grimdar
gaddur, en rok þetta gerði þó litlar
skemdir á skipum hér, en 4—5 dögum
síðar rakst »Valborg« eign þeirra Magn-
úsar Magnússonar framkvæmdarstjóra og
Ólafs Teitssonar skipstjóra skipsins, á
sker við Garðskaga og varð algert strand;
hafði Olafur verið fyrir sunnan land í
norðanrokinu, og var nú á heimleið er
slisið vildi til.
Siðan salt varð ófáanlegt hafa skipin
legið inni, en nú er að byrja veiði sú
sem áður þótti gróðafyrirtæki að stunda,
en sem lagðist niður og hefir eigi verið
stunduð héðan í fjöldamörg ár, en það
er hákarlaveiðin, og betur hefði farið,
hefði hún verið stunduð í fyrra og árið
þar áður, það hefði gefið peninga. Nú
er hún þó að lifna við aftur og er það
mótorskipið T)rr, eign þeirra Runólfs
Stefánssonar, Magnúsar skipstjóra Sveins-
sonar, sem er formaður skipsins o. íl.,
sem farið hefir á hákarl úr Reykjavik.
Á skipinu eru vanir hákarlamenn að
vestan, því til þessarar veiði þarf jafnt
vana menn og til lóðafiskiríis, menn
verða að kunna aðferðina ef vel á að
fara, en ekki taka að sér starf og fara
fyrst að læra það, þegar á kunnáttunni
ríður mest, til slikra æfinga er öll útgerð
of dýr um þessar mundir.
»T5rr« lagðist fyrst hér í Faxabugt, en
hákarlinn var smár, sem þar fékst, og
hélt hann þvi þaðan og lagðist djúpt af
Eldey og þar var nóg fyrir, enda hefir
hákarlinn haft tíma til að aukast og
margfaldast siðan »Gylfi« og »Reykjavík-