Ægir - 01.04.1917, Blaðsíða 23

ÆGIR
71
1 eða 2 fiska og peninga i aurum. Það
sem munar þó mest um er það, að á
síðustu árunum lagðist það alveg niður,
að sjómenn gæfu hér nokkuð í sjóðinn;
þeir síðustu »á skanzinum« munu hafa
verið þeir Jón Magnússon ráðherra og
Hjalti Jónsson útgerðarmaður.
Það virðist svo sem í eðlisfari sjó-
mannsins sé eitthvað töluvert aí eðli
fugla himins — að láta hverjum degi
nægja sina þjáningu. Þannig er stuðning-
ur sá, sem sjómenn í Vestmannaeyjum
hafa um undanfarin ár, veitt þessari
bráðnauðsynlegu stofnun sinni, svo sem
hverfandi hjá þeim fjárstyrk, sem góðir
menn utan sjómannastéttarinnar hafa
veitt þeim.
Nú hið síðasta ár hefir lifnað töluvert
yfir sjóðnum. Ýmsir hafa gefið honum
góðar gjafir og sumir sýnt stórkostlegan
höfðingsskap, ekki síst ef litið er til fyrri
ára gjafa. Enda er nú, eins og fyr er
sagt, efnahagur manna allur annar, pláss-
ið orðið svo fjölment, að á vertíð þess-
ari munu nú staddir hér í eyjunni nær
2700 manns, og hugsunarháttur almenn-
ins gerbreyttur og munar þar mestu um.
Nú er svo komið, að það er vist efa-
mál hvort almenningur í nokkurri sýslu
eða plássi þessa lands, er jafnfús og fljót-
ur til að leggja fram peninga til bág-
staddra, sem hér.
Að þvi er ekknasjóðinn snertir, má
geta þess, að sjómennirnir hafa þegar
lagt af mörkum þann fisk, að andvirði
hans mun nema um 350 krónum. Og
niargir hafa lofað að koma með hér eftir,
áður vertíð lýkur. Þá hafa og einstakir
menn, sem ekki eru sjómenn, tæpir tult-
u§u, gefið 10 — tíu krónur hver — og
sömu upphæð árlega eftirleiðis. Svo þetta
ár ætlar nú að fleyta sjóðnum fram um
ýfir 500 kr. auk vaxta, þ. e. a. s. fertalt
á við meðalár, þótt ekkert bættist við,
sem þó er engin hætta á.
Það væri óskandi, að slíkir sjóðir sem
þessi, væru stofnaðir í hverju sjóplássi,
og ekki úr vegi að landssjóður legði eitt-
hvað af mörkum í þá.
Athgs. Ef einhver, sem les greinarkorn
þetta, skyldi vilja hlynna eitthvað að
ekknasjóði Vestmanneeyinga, annaðhvort
fyrir velvildarsakir eða af vilja til þess
að styðja þarflegt mál, má geta þess að
gjaldkeri sjóðsins er herra Högni Sig-
urðsson í Baldurshaga, hreppsnefndar-*
oddviti.
Vitar og sjómerki.
Auk rauðu vitanna í Sandgerði (sjá
Lögbbl. nr. 42. 28. sept. 1916) hafa verið
settar þar npp tvær lugtir, sem sýna fast
grænt ljós. Þær bera saman i stefnunni
S 44° A og sýna þá innri hluta innsigl-
ingarlinunnar inn á Hamarssund. Neðri
lugtin stendur framan á skúr á Bæjar-
skerseyri, en hin efri við Bæjarskers-bæj-
inn, og er 585 m. á milli þeirra. Logtím-
inn er hinn sami og rauðu vitanna, frá
1. jan. til 30. apríl. (Lögbirt.bl.).
Lítil athngasemd
Sandgerðisvitunum áhrærandi.
í almanaki handa islenskum fiskimönn-
um 1917 bls. 91, er vitabyggingunum i
Sandgerði lýst svo: »Vitarnir eru 41/3 m.
há rauðmáluð timburhús, neðri vitinn
með hvítri þverrönd, hinn efri með hvítu
lóðréttu bandi.
Kunnugir formenn, sem róðið hafa í
vetur frá Sandgerði, hafa bent á að lýs-