Ægir - 01.04.1917, Blaðsíða 22

70
ÆGIR
Magnús Árnason Reykjavik ........... 69 st.
Páll Friðfinnsson Eyjafjarðarsýslu 95 —
Sigfús V. Magnússon Eyjafj.s, ... 101 —
Sigurjón Einarsson Hafnarfirði... 96 —
Sveinn N. Þorsteinsson Skagf. ... 106 —
Þorsteinn A. Guðmundss. Kjóss.. 60 —
Ögmundur Ólafsson Barðastrands. 99 —
Einn stóðst ekki prófið.
Hæsta aðaleinkunn er 112 stig, en
lægsta 48 stig.
6., 8., 9. og 14. voru að eins.einn vetur.
Undir »Hið íslenzka fiskiskipstjórapróf«
gengu 16 nemendur:
Ágúst Magnússon Hafnarfirði ........ 65 st.
Eggert Kristjánsson Barðastrand.s. 48 —
Guðmundur Dagfmnsson Rvík. ... 69 —
Guðjón Mýrdal V.-Skaft...............49 —
Hallgrímur Finnsson Snæf. .......... 64 —
Jón Ingileifsson Vestmannaeyjum . 68 —
Jóhann Friðfinnsson Eyjafjarðars. 70 —
Magnús Vagnsson ísatjarðarssýslu . 73 —
Ólafur Magnússon Barðastrandars. 66 —
Pétur Hraunfjörð Snæfellsnessýlsu 56 —
Rafn Sigurðsson ísafjarðarsýslu ... 84 —
Sigurður Breiðfjörð Gullbringus.... 67 —
Sigurður Magnússon Borgaríjarðs. 56 —
Sophus C. Löve ísafirði............. 57 —
Þórarinn Dúason Akureyri...........67 —
Þorsteinn Jónsson Árnessýslu . ... 50 —
Hæsta aðaleinkunn er 91 stig, en lægsta
39 stig.
6., 7., 8., 9., 11., 14. og 15. voru að
eins einn vetur.
Styrktarsjiður
handa
ekkjuru og börnum Vestmannaeyinga
þeirra, er í sjó drnkkna, eðalirapa til bana.
Eftir Sigurð Sigurðsson frá Arnarliolti.
Sjóður þessi, sem hér er.nú í daglegu
*
tali nefndur »Ekknasjóðurinn«, var stofn-
aður 8. febrúar 1890.
Var það mest forgöngu Sigurðar sál.
Sigurfinnssonar að þakka. En þegar í
upphafi eignaðist sjóðurinn góða vini,
sem reyndust ágætlega alla tíð, svo sem
Þorstein sál. Jónsson héraðslækni, J. P.
T. Bryde stórkaupmann, Jón sýslumann
Magnússon — núverandi ráðherra —,
Guðmund Þórarinsson á Vesturhúsum,
Gísla Johnsen kaupmann, núverandi
konsúl Engla o. fl. o. fl., sem með svip-
uðuin rétti mætti tiltína, en hér yrði of-
langt mál að telja. Þess her þó að geta
ennfremur, að núverandi forsætisráð-
herra Jón Magnússon og Hjalti Jónsson
útgerðarmaður í Reykjavík sendu af ör-
læti og stakri trygð við Vestmannaeyjar,
stórgjafir ár eftir ár í ekknasjóðinn, þótt
fluttir væru í annað hérað og fengið þar
að sjálfsögðu nýjar borgaralegar kvaðir
og beiðnir um að styðja hin og þessi
nauðsynjarnál. —
í árslok 1891 nam sjóðurinn um 280
krónum.
í árslok 1916 nam sjóðurinn um 4080
krónum.
Sjóðurinn hefir þvi árlega — til jafn-
aðar — aukist um hér um bil 150 krón-
ur, að vöxtum og gjöfum samlögðum.
Þessi upphæð virðist nú fljótt á að lita
nokkuð smávaxin, og er það óneitanlega,
þegar litið er á það, hve þörfin fyrir
þennan sjóð hér í Vestmannaeyjum er
öllum auðsæ.
En ýms atvik, mörg í sameiningu, hafa
ráðið hér málum. Sjóðurinn er upphaf-
lega stofnaður og studdur af sárfáum
mönnum; efnahagur manna hér fremur
bághorinn, plássið fáment og afskekt og
hugsunarháttur manna þá, bæði hjer og
annarsstaðar, langtum smásmugulegri en
nú er orðið. Þá sést á bréfabók sjóðsins,
að góðir aflamenn eru að gefa sjóðnum