Ægir - 01.01.1952, Blaðsíða 50

44
Æ G I R
Hvalolía lækkar í verái.
Áltveðið er, að hvalveiðar í Suður-íshafi
liætti að þessu sinni 5. marz. Þegar síðast
fréttist um veiði hvalveiðiflotans, var hún
orðin nokkuð meiri en á sama tíma á fyrra
ári.
Verð á hvalolíu hefur lækkað í verði og
af þeim sökum hcfur hvalveiðisambandið
norska farið sér hægt að selja framleiðslu
sína í ár. Búizt er við, að hvaloliumagn
Suður-íshafsflota Norðmanna verði í ár
um 155 þús. smál. Af þessu magni hefur
verið selt 15 þús. smál. til Danmerkur og
Svíþjóðar á 120 sterlingspund smál. og
norskum feitiherzluverksmiðjum 20 þús.
smál. á 100 sterlingspund smál. Eins og að
undanförnu hefur rikið krafizt að fá 40 þús.
smál. til innanlandsnota. Þegar ekki er tekið
tillit til þeirrar hvalolíu, sem norska ríkið
fær ár hvert undir markaðsverði, var meðal
hvalolíuverðið síðastl. ár 112 sterlingspund.
Til samanburðar má geta þess, að meðal-
verðið 1949—1950 var 82 pund og 10 shill-
ingar og 1948—1949 98 pund.
Þegar það spurðist í Noregi, að hval-
veiðisambandið þar hefði tekið á leigu
geyma erlendis og einnig i Noregi til þess
að koma fyrir allmiklu magni hvalolíu, þá
urðu nokkrar umræður um það i blöðum.
Af þeim sökum sendi stjórn sambandsins
frá sér greinargerð fyrir því af hverju
hvalolían yrði geymd. Þar segir m. a. á
þessa leið:
Svo er að skilja sem stærstu erlendu
hvalolíukaupendurnir hafi nú upp á síð-
kastið viljað bíða átekta um kaup, en það
hefur haft þau áhrif, að markaðurinn hefur
fallið. Með tilliti til þess og jafnframt það,
að verð á annarri fcitolíu, sem keppir við
hvalolíu, er það liátt, að vænta mætti hærra
verðs fyrir hvalolíuna erlendis, hafa norsk-
ir hvalútgerðarmenn ákveðið að geyma
framleiðslu sína í bili og hafa tryggt sér
undir hana nóg geymslurúm heima og er-
lendis. Jafnframt er vert að benda á i þessu
Metveiði Norðmanna.
Árið 1951 var mesta aflaár í sögu Norð-
manna. Fiskaflinn varð alls 1 646 005
smál., og er það 25% meira en 1948, en
fram til þess tíma höfðu þeir ekki veitt jafn-
mikið á einu ári. Ástæðan til þess, að heild-
araflinn varði svo miklu meiri að þessu
sinni en nokkru sinni áður, var hin óvenju
mikla síldveiði. Á vetrarsíldveiðunum öfl-
uðust 888 þús. smál., sem var 116 þús.
smál. meira en árið áður. Vorsíldin varð
288 þús. smál., eða 100 þús. smál. meira
en árið 1951. Við Lófót var ágætur þorsk-
afli, eða um 115 þús. smál., en meðalárs-
afli í Lófót árin 1930—50 hefur verið um
86 þús. smál. Þorsknótinni er ekki að litlu
leyti þakkað það, hve aflinn í Lófót varð
mikill, en i það veiðarfæri aflaðist 67 þús.
smál. af þorski á vertíðinni 1951.
sambandi, að búizt er við, að síldarolíu-
framleiðslan verði minni nú en i fyrra, en
þá var hún um 80 þús. smál. Um fram-
leiðslu á plöntufeiti í Indonesiu eða öðrum
löndum er ekki vitað náið.
Viðræður hafa átt sér stað milli hval-
veiðisambandsins norska og matvælaráðu-
neytisins í Bretlandi um að það kaupi 25
þús. smál. af hvalolíu. Norðmenn buðu að
láta olíuna fyrir 100 sterlingspund smál.,
en því var hafnað, og af þeiin ástæðum
hafa viðræður um þessa sölu hætt í bili-
Til annarra landa í Evrópu hefur hval-
veiðisambandið ekki snúið sér, af því að í
verzlunarsamningum, sem Norðmenn hafa
gert við ýrnsar Evrópuþjóðir, er gert ráð
fyrir sölu á óunnri hvalolíu og hertri feiti.
— Það er staðreynd, að offramleiðsla er á
búrhvalslýsi, og í bili er ekki hægt að selja
það fyrir viðunanlegt verð. Af því munu
því safnast birgðir um stundar sakir að
minnsta kosti.