Ægir - 15.12.1973, Qupperneq 25

á síðasta Fiskiþingi, þegar ég sagði frá þessari
bók, minni persónulegu reynslu sem á fjög-
urra mánaða úthaldi, bjargaði aflaverðmæti
fyrir milljónir, vegna þess að við þurftum ekki
að sigla langar leiðir til hafnar til að leita við-
gerðar á hlutum, sem hefði verið útilokað að
okkur hefði tekist að gera við úti á sjó, án
þess að hafa bókina við höndina. Okkar tak-
mark er að fá á íslenzku slíkar leiðbeininga-
bækur um öll helztu fiskleitar- og siglingatæki,
sem eru í notkun.
Þá kemur, að auka möguleikana á viðgerð-
arþjónustu siglinga- og fiskleitartækja á sem
flestum stöðum. Það er staðreynd, að viðgerð-
armönnum úti á landi hefur gengið ákaflega
illa að halda uppi varahlutalager. Því hefur
valdið aðallega skortur á rekstrarfé. Ég álít
að samtök útvegsmanna, ásamt ríkiskassanum
jafnvel, ættu að geta hlaupið þarna að nokkru
leyti undir bagga. Vitað er, að mörg ný tæki
hafa komið núna til landsins og þarna vantar
mikið af leiðbeiningum, sérstaklega í með-
ferðinni og ekki hvað síður þegar viðhaldið
byrjar á þessum tækjum og þarna þarf að
byrgja brunninn í tíma áður en við dettum
ofan í þann brunn, sem getur myndast þegar
menn eiga að fara að gera við og halda við
tækjum, sem þeir lítið þekkja og hafa enga
varahluti til.
í 5. lið er talað um að halda áfram athug-
unum á stöðlun fiskikassa. Fiskikassar eru nú
mjög að ryðja sér braut hér. Þeir hafa reynst
misjafnlega, það fer ekkert á milli mála. Það
vill þannig til að síðustu 6 árin, hef ég verið
með að flytja að sumarlagi afla á markað í
fiskikössum til nokkurra erlendra hafna. Ég
hef rætt þar við marga, bæði kaupendur og
eins sjómenn um þeirra reynslu af kössum
og það er svo skrítið, að það er eins og að víð-
ast hvar ljúki allir upp einum munni um það,
að þar sem þarf eitthvað að geyma fiskinn að
ráði, og þó að þeir hafi prófað nýjustu gerðir,
þ. e. a. s. plast- og álkassa, þá er eins og þeir
snúi alltaf aftur til gömlu kassanna, trékass-
anna. Þeir hafa bent á ýmislegt í þessu, sér-
staklega er það að það er eins og ísinn bráðni
betur í gegnum fiskinn í trékössunum, íssvatn-
ið síast með tímanum út í viðinn og jafnvel
óhreinindi af fiskinum setjast á hliðar kass-
anna. Þeir segja að fiskurinn komi hreinni úr
trékösssunum, þurfi að geyma fiskinn að ráði
í kössunum, og ef hann er geymdur í plast-
og álkössum þá vilji með tímanum vatnið
fúlna frekar. Þarna álít ég að sé verðugt rann-
sóknarefni og reynist svo, að þeir hafi á réttu
að standa, þá álít ég að það sé fyllilega til at-
hugunar, að koma hér upp kasssaverksmiðju.
Síðan er hér að lokum talað um að haldið
verði áfram kynningar- og fræðslufundum með
vél- og skipstjórnarmönnum, eins og haldnir
hafa verið hér hjá Fiskifélaginu á s. 1. 2 árum.
Ég álít, að fyrir þá menn, sem hafa haft að-
stæður til að koma á þessa fundi og þeir þar
tjáð sig, að þetta hafi borið góðan árangur
sérstaklega i sambandi við nýju skipin, sem
þeir hafa verið að fara um borð í, bæði sem
vélstjórnar- og skipstjórnarmenn. Ég álít að
reynsla þessara funda sýni að þeim beri að
halda áfram.
Að lokum þetta; Við vitum og viðurkenn-
um allir, að mennt er máttur. Það er stað-
reynd, að hér á landi hafa, því miður, mennt-
unarleiðirnar lagst í alranga stefnu. Því að
menntuðustu mennirnir eru ekki alltaf þeir
langskólagengnu. Og hér á landi nægir bók-
vitið ekki eitt til að fylla tóma aska. Verk-
mennt hefur verið skipaður of lágur sess og
menn gleyma gjarnan, að fremur öðru þá göfg-
ar vinnan manninn. Mennt verður aldrei mátt-
ur á íslandi án verkmenningar. í lok þessa
Fiskiþings er það einlæg ósk okkar, að Fiski-
félagið megi eiga sinn þátt í að kveikja ljós
hjá þeim mönnum, sem leggja og lagt hafa
menntaleiðir þjóðarinnar á undanförnum ár-
um. Leiðir þeirra manna, sem eiga að erfa
landið. Svo að hver fræðari geti að námi loknu
brautskráð nemanda sinn með einkunnarorð-
unum:
„Þitt er menntað afl og önd
eigirðu fram að bjóða
hvassan skilning haga hönd,
hjartað sanna og góða“.
Æ GI R — 453