Ægir - 01.04.1980, Qupperneq 13

rfbr n-n fl
- HX - □TI p1
00 04 08 12 16 20 24
^ynd 2. Frávik í afla á logtínia eftir timum sólarhrings. Byggt á úrtaki rúmlega 1600 toga hjá humarbálum sumarið 1977.
reytingu í aflasamsetningu humarsins, fyrir það
að hrygnurnar eru að eðlisfari mun smærri en hæng-
nrnir- Að auki er ,,gúmmíkrabbinn“ horaður og
Pyí mjög lélegt til vinnslu.
5. Aflasveiflur milli veiðisvœða. Sú stað-
^eynd, að humarinn við fsland er á norðurmörkum
utbreiðslu tegundarinnar, magnar enn frekar þær
sveiflur sem fram koma, t.d. í aflamagni. Þetta er
sýnt á 3. mynd, en þar gefur að líta árleg frávik í
rneðalafla á togtíma á tilteknum humarveiðisvæð-
Urn árabilið 1967-1979. Eitt kaldasta voriðísjónum
Petta tímabil var árið 1968, einkum á suðausturmið-
Urn, enda voru aflabrögð áberandi lélegust á jaðar-
sv®ðum útbreiðslunnar austast við landið (Lóns-
^JUp-Hornafjarðardjúp, mynd 3E). Mjög tregafla-
r°gð voru einnig í Breiðamerkurdjúpi og jafnvel
Sestur í Skeiðarárdjúpi, sérstaklega framan af ver-
(mynd 3D). Þá var afli tregur á dýpri slóðum
a jaðarsvæðunum suðvestanlands (Skerjadjúp-
r'ndavíkurdjúp, mynd 3A), en mun skárri á
§rynnri slóðum við Reykjanes og Eldey (mynd 3B)
°8 við Vestmannaeyjar (mynd 3C), þótt undir
^ðallagi væri. Svipaða sögu og nærtækari er að
Se&ja frá öðru köldu ári, þ.e. 1979. Gagnstætt
æmi er t.d. að finna árið 1971, en þá var afli á tog-
’n'a langt yfir meðaltali árabilsins 1967-1979, á
um svæðunum sem um ræðir, enda árið ekki talið
„kalt.“
Enda þótt sóknin í humarstofninn og stofnstærð-
sveiflur eigi að sjálfsögðu verulegan þátt í breytt-
aflabrögðum, er skýringa þó oft að leita í mis-
nandi veiðanleika dýranna, vegna búsetu þeirra í
v ngum eða gangakerfum ofan í botnleirnum. Á
,'S^n er því ekki að róa, heldur um flókið samspil
atta humarsins og ytri sjávarskilyrða að ræða.
^ý^n'n£’ ^lak °8 viðkoma
nnss líffræðileg einkenni humarsins eru mis-
Mynd 3. Frávik í afla á togtíma eflir árum á humarsvœðum við
ísland 1967-1979.
ÆGIR — 189