Ægir - 01.11.1981, Qupperneq 29

leyfa. Sala veiðileyfa væri rökrétt framkvæmd lög-
máls fallandi afraksturs við nýtingu náttúruauð-
linda og veitti hagræna hvatningu á markaðsmati.
Heimir Hannesson - taldi ummæli í skýrslunni um
'agmeti óheppileg og yfirborðsleg. Gæði fram-
leiðsluiðnaðarins væru góð, hitt væru undantekn-
'ngar. Benti hann á erfiðleika þá sem Sölustofnun
lagmetis ætti við að glíma í markaðsmálum vegna
fjölda tegunda sem þeir hafa á boðstólum og
þeirrar byltingar sem á sér stað í umbúða-, texta-
°g tölvumerkingu vara í heiminum.
Friðrik Pálsson - benti á að endurskoða þyrfti kafl-
ann um saltfisksölu miðað við 1980 og 1981. Salan
l'l Portúgals og Spánar hefði ekki dregist saman.
Saltfiskur frá íslandi væri í háum gæðaflokki og
það mætti ekki ruglast saman við verkunaraðstæð-
nr og meðferð á saltfiski, s.s. að hafa fiskinn á
gólfi og flytja hann í strigapokum. Ennfremur
bætti Friðrik við, að við íslendingar yrðum að nýta
okkar 200 mílur vel, því Færeyingar og Spánverjar
v'ldu gjarnan komast innfyrir.
Páll Guðmundsson - gat þess að alhliða veiðiskip
borgi sig ekki vegna kostnaðar við tæki. Ennfrem-
ur væri talað um 2 togara á hvern stað, þar sem 1
skip kæmi ekki í land með afla nógu reglulega.
Penti hann á að veiðileyfi á stöðvar væru í dag
fyrir kola, skelfisk, rækju og hval.
Slefán Guðmundsson - hélt því fram að stjórnun
veiða yrði með kvóta. Oft kæmi landburður af
f'ski sem færi í lélega vinnslu. Hér þyrfti að ráða
bót á. Stefán kvaðst því ósammála að fiskveiðar
muni ekki aukast og taldi að markaðir myndu opn-
ast með auknum gæðum og meira magni.
Ingólfur Stefánsson - taldi skýrslur eins og bláu
skýrsluna varasamar og taka ætti allar niðurstöður
með varúð. Flotinn hér á landi væri eflaust of stór,
en taka verður tillit til þess að ef vinna skal aflann
betur um borð þá krefst það meira pláss en hingað
bl hefur verið gert ráð fyrir. Hve of stór væri
flotinn þá? Yfirvinna í sjávatútvegi væri alltof
uiikil. Vinnutími t.d. á skuttogara væri í 14 tíma
lörnum. Þetta eyðilegði menn til lengdar. Benti
Ingólfur á að flotinn væri 8—14 ára gamall. Hér
vaeri aðstaða til viðgerða slæm, en allir vilja
einbeita sér að nýsmíði. Að lokum kvaðst hann
ekki treysta þessu reiknilíkani og taldi ennfremur
að stöðnun væri e.t.v. i sölumálum fiskafurða.
Jón Armann Héðinsson - það menn um að líta á
staðreyndir málanna þótt erfitt væri að sætta sig
við ýmislegt. Líta bæri á hverjir veiddu fiskinn,
hvar og hvernig hann kæmi í land og hvernig hann
skiptist á vinnslugreinar. Miðað við þetta væri
stjórnun veiða óhjákvæmileg til að ná niður til-
kostnaði og tryggja gæði. Samkvæmt mannafla-
spám Framkvæmdastofnunar væri áætlað að
10.000 manns ynnu við fiskvinnslu. Tækniþróunin
væri þó svo mikil að aukningar væri ekki þörf.
Lárus Björnsson - kvaðst túlka hér sjónarmið fag-
félaga fiskiðnaðarins. Sagði hann að engar tölur
lægju fyrir um afkastagetu fiskvinnslustöðva.
Geta frystihúsanna væri þó almennt vanmetin, t.d.
væri afli unninn í 8 tíma dagvinnu. Gæðum fisks
mætti stjórna með verðlagningu og ættu yfirvöld
því að marka stefnuna hvað það varðar. í fyrra
jókst þó verð mest í lökustu gæðaflokkunum.
Taldi Lárus að aukin hráefnismiðlun myndi skapa
sérhæfingu og jafna toppa. í dag væri þegar tals-
verð sérhæfing í stærri húsum. Bónuskerfið væri
gott og bjóst hann við því að það yrði i öðrum
vinnslugreinum. Kjarasamningar væru aftur á
móti ekki góðir hvað varðar bæði menntun, endur-
menntun og laun. Besta fjárfesting í dag í fiskiðn-
aði væri að auka og efla fræðslustarfsemi.
Ólafur Karvel Pálsson - benti á bls. 24 í skýrslunni,
þar sem sagt er að leyfisbinda þyrfti allar veiðar.
Hér vantaði meiri rök og ekki endilega víst að þetta
væri besta leiðin. Skrapdagakerfið kæmi einnig til
greina. Benti Ólafur ennfremur á mánaðarkvóta-
kerfi t.d. fyrir þorskveiðar til að draga úr afla-
sveiflum.
Pétur Maack - skýrði athuganir sínar á gæðastýr-
ingu í fiskvinnslu. Hér ætti að vera hægt að ná
mun betri gæðum með aukinni áherslu á markvissa
gæðastýringu.
Jónas Bjarnason - saknaði meiri skrifa um mögu-
leika fiskiðnaðarins. Við athugun sést að fjárfest-
ing í fiskiðnaði stjórnast af efnahagsástandinu.
Hér áður fyrr var hlutvallið þannig, að ef 10 millj.
færu í skip, færu 8 í vinnsluna. Þetta hlutfall
rofnaði 1970 með tilkomu skuttogaranna. Það
ÆGIR — 605