Ægir - 01.06.1985, Blaðsíða 43

^Hgarmesta og í því besti
að undanskildum
^anninum. Þegar skipinu
hðf^i C|4-f -
bo * R rum °8 var rúmið stjórn-
virLSrne^’n ' andófinu talið það
V|rðin~ K
^öurinn
'Orm
Oe^k' Vedð frá, var tekið í á bak
bá f-í' Snuið sólarsinnis til hafs,
fór °^U menn °^an höfuðföt og
v U,me^ s)óferðarbæn. Misjafnt
k j, Vað róður stóð lengi og fór
fi i e tirveðri ogfiskdrætti, ef vel
e^aðist var stundum farið í fleiri
bá exn roður a da8, yfirleitt var
dal° r' fr°^rum) lokið seinnipart
var8\(17-00-18-00)- Er komið
fisk'3 iand' Þurfr' fyrst a& seila
skiniA 3 land 08 síðan set)a
Ven' U°°' ^v' ðo^n var en§in-
b Ja Var að menn fengju sér að
$ki a er þossu var lokið, á meðan
■ 1 formaður fengnum. Að
in U °kriu var allur fiskur bor-
n 1 verbúðir þar sem hann var
Sal,®'nn' hausaður, flattur og
et1 a,,Ur' ^öltun hófst á 18. öld,
k|aaÖUr Var fiskurinn breiddur á
ti| PP|r °g garða og hengdur upp
b0rerris' Veiðarfæri voru einnig
Vjn*n verbúða að kvöldi.
Ie nudagurinn vildi oft verða í
8ra lagj Qg sti-jtið mikið,
framUr S'itnaði Því fVrir aldur
lauk°rVert'ð frófst er vetrarvertíð
VQr °§ stóð hún til Jónsmessu. Á
L .ertíð var
3atum,
róið á smærri
bað"' sexmannaförum og
VQran at minni, aðkomumenn
Veih VfV' lærri en a vetrarvertíð.
eba fíerið var annað hvort færi
kræU°ð ðeitt var ræksni eða
yfirl ln8' E-’r'ndvíkingar beittu
bví eittJoð s'n í landi og voru þau
beire'nbeitt'en a móti kom að lóð
bej[[a Voru iengri en hjá þeim er
út ðorð- Venja var að fara
rnið *Voidi til, um eða upp úr
.o^fri' legiðvarviðfram undir
sig|[8fUn^den bá dregið og síðan
þ Haustx/eiíö hófst í lok septem-
°g stóð til jóla, róðra stund-
uðu þá eingöngu heimamenn og
var yfirleitt róið á sexmanna-
förum. Veiðarnar gengu svipað
fyrir sig og á vorvertíð, sömu
veiðarfæri voru notuð, en róið
síðar um nóttina og verið styttra
að.
Á sumrin milli vertíða varekki
verið á sjó, nema hvað menn
skruppu öðru hvoru til að fá sér í
soðið.
Með tilkomu vélbáta urðu litlar
breytingar á veiðum Grindvík-
inga, skipan vertíða og veiðiað-
ferðir héldust að mestu óbreytt.
Það var ekki fyrr en með tilkomu
dekkbáta í kringum seinna
heimsstríð að breytingar urðu.
Nýrri og fullkomnari veiðarfæri
komu á markaðinn ásamt gjör-
breyttum tækjabúnaði um borð,
bæði í brú og á dekki. í kjölfar
þessa riðlast öll vertíðarskipan,
að undanskilinni vetrarvertíð,
sem enn er með hefðbundnum
hætti og á sama tíma. í dag eru
vertíði r frekar kenndar við þá fisk-
tegund sem veidd er hverju sinni,
s.s. humarvertíð og síldarvertíð.
Nokkuð er því árstíðarbundið
hvaða veiðarfæri eru notuð
hverju sinni og fer það eftir því í
hvað er sótt. Aðalveiðarfærin á
vetrarvertíð eru sem fyrr net og
lína. Á sumrin fara vertíðarskipin
yfirleitt á fiskitrol I eða humartroll,
en á haustin á síldveiðar, með nót
eða reknet, nokkur fara á línu-
veiðar, en útilega hefur lítið verið
stunduð. Á síðustu árum hafa
nokkurvertíðarskipfariðá úthafs-
rækju yfir sumartímann, hafa þau
þá stundað veiðar fyrir norðan og
yfirleitt landað hjá rækjustöðvum
við ísafjarðardjúp. Meðan á
loðnuvertíð stendur, þ.e. frá
október fram í mars, elta loðnu-
skipin gönguna. Þessi skip hafa
mjög lítinn bolfiskkvóta en þeim
litla kvóta sem þau hafa, ná þau í
troll á sumrin.
Fiskiskip Grindvíkinga stunda
veiðar með flestum þeim veiðar-
færum sem íslendingar nota yfir-
leitt, enda hefur útgerð frá Grinda-
vík verið hvað blómlegust á land-
inu á síðustu árum og áratugum.
Bátar
Höfundur Laxdælasögu byrjar
á að lýsa íslandi þannig, að þar
sé veiðistöð á öllum misserum og
er auðsýnt að hann telur það
góða kosti. Orðið veiðistöð
merkir stað þar sem meira en
einum bát er haldið til fiskjar, og
ÆGIR-335