Tímarit lögfræðinga - 01.01.1972, Blaðsíða 26

sem greiddur. Um framsal af bankans hálfu til stefnanda
væri ekki að ræða og útstrikun á eyðuframsali stefn-
anda kæmi ekki í stað slíks framsals. Gæti stefnandi eklíi
byggt ncinn víxilrétt cða annan kröfurétt á hcndur stefnda
á handhöfn víxilsins. Leiddi það til sýknu.
Útstrikun og bankakvittun var réttilega lýst af hálfu
stefnda. 1 forsendum dómsins sagði:
„Með undirritun sinni sem samþykkjandi umræclds víx-
ifs, skuldbatt stefndi sig til greiðslu á víxlinum. Því hefur
ekki verið Iialdið fram af liálfu stefnda, að hann hafi
grcitt víxilfjárhæðina. 1 máli þessu er útgefandi að krefja
samþyklijanda um þessa greiðslu og styðst þar við hand-
höfn sína á víxlinum.
Hvorki leyfileg útstrikun á vixlinum, sbr. 16. gr. laga nr.
93/1933 né greiðslustimpill bankans, firrir útgefandann,
að víxillögum, þessum rétti gagnvart samþykkjandanum,
og' verður sýknukrafa stefnda þcgar af þeirri ástæðu ekki
tckin til greina“.
(Dómur bæjarþings Reykjavíkur 11. marz 1968).
Skaðabætur — 18. gr. laga nr. 57/1949 um nauðungar-
uppboð.
Skipasmíðastöðin T h/f höfðaði mál fyrir bæjarþinginu
gegn S, banka hér í borg, til greiðslu skaðabóta að fjárhæð
kr. 36.710.00, auk vaxta og kostnaðar í máli því, sem
nú skal greina.
Vélbáturinn II var til viðgerðar í skipasmiðastöð stcfn-
anda og stóð bátnrinn í dráttarbraut skipasmíðastöðvar-
innar. Tollstjórinn í Reykjavík gerði lögtak i bátnum
vegna tilgrcindra gjalda. Lögtakið leiddi síðar lil upp-
boðs. Var málið tekið fyrst fyrir í uppboðsrétti 28. janúar
19(53, cn cndanlega fór það fram hinn 22. marz sama ár,
og var stefnandi hæstbjóðandi.
Einn af eigcndum v/b H gaf starfsmanni hins stefnda
banka leyfi til að taka gúmmíbjörgunarbát, sem í bátn-
um var, til að setja í annan bát, sem bankinn var að sclja.
24
Tímarit lögfræðinga