Tímarit lögfræðinga - 01.10.1976, Qupperneq 3

miAitiT—u
iö(.ik
2. HEFTI 26. ÁRGANGUR OKTÓBER 1976
STÉTT í PRÓFI
Miklu skiptir, að dómarar og málflutningsmenn bregðist rétt við þeirri gagn-
rýni, sem nú er beint að þeim úr öllum áttum. Það er létt verk að benda á
ýkjur og misskilning i þessum málflutningi, og vissulega er ástæða til að
krefjast þess af stjórnmálamönnum og fjölmiðlafólki, að það kunni skil á
einföldum atriðum um skipulag og starfsemi dómstóla og skrifi og tali af
sanngirni og nákvæmni. Misbrestur sá, sem á þessu er, skiptir þó litlu máli
fyrir lögfræðinga. Aðalatriðið er, að í gagnrýninni er sannleikskjarni, — og
það nokkuð stór sannleikskjarni. Er þá fyrst og fremst um það að ræða, að
málsmeðferð hjá dómstólum og réttargæsluyfirvöldum tekur of oft of langan
tíma og að þetta rýrir gildi réttarvörslunnar fyrir samfélagið. Skipulagsbreyt-
ingar og starfsmannafjölgun geta ráðið bót á ástandinu að nokkru leyti.
Margt er á döfinni í þeim efnum, og mega lögfræðingar ekki láta skoðana-
mun um lítilvæg atriði á því sviði verða til að framgangur umbóta tefjist.
Aðalatriðið, sem varðar lögfræðingastéttina, er þó annað. Það er sem sé víst,
að dómarar og lögmenn geta bætt ástandið sjálfir, ef þeir skilja, hver vanda-
málin eru, og vilja svolítið á sig leggja til að ráða fram úr þeim. Sumt þarf
að gerast með samstarfi, t.d. stytting og fækkun fresta í dómsmálum. Annað
geta einstaklingar gert með því að reyna að auka vinnuafköst sín með nýj-
um starfsháttum og breyttum viðhorfum. Verulegur hluti lögfræðingastéttar-
innar er í eins konar prófi þessa mánuði. Það próf er með öðrum hætti en
skólaprófin fyrr á árum, sjálfsagt ekki þyngra fyrir hvern og einn, en mikil-
vægara fyrir þjóðfélagið. Prófraunin varðar allt starfið, og árangurinn snertir
ekki okkur ein, sem undir prófið göngum, heldur og alla okkar stétt og allt
okkar þjóðfélag.
Þór Vilhjálmsson.
45