Stúdentablaðið - 15.12.1992, Blaðsíða 13

arleg skil milli þess ytra og innra drógust yfir varir hennar. Barmur hennar
hvelfdist undir flauelinu og á glansandi vörum hennar birtist furðulegt
bros.
Hún hefur sjálfsagt gefið afgreiðslukonunum leynda bendingu því
skyndilega ruku þær báðar til, losuðu aðra vagnbríkina og ætluðu að láta
hana niður, en hún rann úr greipum þeirra og skall í grindina með dumbu
málmhljóði sem barst furðulega vel um salinn og þaggaði niður í
lófatakinu. Nokkrir héldu áfram að klappa eilítið ringlaðir, en hættu því
um leið og þeir sáu að félagar þeirra höfðu stungið höndunum aftur fyrir
bak. Konan brá fótunum niður af vagninum og steig í efstu rim stigans.
Kjóllinn rann framaf brúninni og huldi fætur hennar svo aðeins sást lítil-
lega í svartar skótærnar undan faldinum. Einn ávaxtadrengurinn tók sig
út úr röðinni og gekk til hennar. Hann hélt á stórum broddávexti í hönd-
unurn sem minnti einna helst á vígahnött, prílaði upp í neðstu þrep stigans
og rétti henni. Hún tók við honum með virðulegri hreyfingu sem var á-
kaflega hæg og bar ávöxtinn rólega að munninum, lét gaddana leika um
varirnar og virtist íhuga að bíta í hnöttinn, en hika frammi fyrir hvössum
broddunum. A meðan hún gældi við ávöxtinn horfði hún í átt að kjöt-
borðinu. Við hlið mér heyrði ég meistarann bölva lágt og sjúga yfirvara-
skeggið. Hún hætti ekki að stara þó hún tæki ávöxtinn aftur frá andlitinu,
sat kyrr og svipbrigðalaus, kjólfaldurinn lafði framaf og í uppréttri hend-
inni hélt hún á sporöskjulöguðum ávextinum, broddarnir stóðu út á milli
hvítra fingranna.
Ég reif af mér vinnuvettlingana, henti þeint inn um lagerdyrnar og
komst fram fyrir búðarborðið áður en kjötmeistaranum tókst að slæma í
ntig hnífnum. Ég hélt að hann myndi elta mig en hann hætti við það og
stóð gleiðfættur við bekkinn og sveiflaði vopninu fyrir framan sig. Þegar
ég beygði ntig niður framan við borðið, beygði hann sig einnig og við
horfðumst í augu gegn unt kúpt glerið og þegar ég reyndi að mjaka mér
lengra fram með því á hækjunt mínum fylgdi hann mér eftir. Hann horfði
fast á ntig, höndin lukt um hnífsskeftið og saug endann á yfirvaraskegginu
í sífellu. Einhver hlaut að hafa misst bakka inni á lagernum því hann
hvikaði til augunum við skyndilegan hávaða bakatil og ég spratt upp og
hljóp af stað eftir ganginum. Unt leið kastaði hann sér fram í borðið og
stakk hnífnum á kaf í svínshausinn svo brakaði í beininu, en ég sneri ekki
11