Heimir : söngmálablað - 01.01.1936, Blaðsíða 13

Hugvckja
11
í horfinu og hyggja upp, liver á sína vísu. En hálfmenn-
ingin þekkir engar áttir, heldur hringsólast, full af gor-
þeir og ofstopa á eftir sínu eigin skotti, rifandi það nið-
ur með annari krumlunni, sem hún klúðraði upp með
liinni.
Þá kem eg að þriðja og síðasta atriði þessara trufl-
unar-valda; því lang skaðlegasta og lang nytsamasta, eft-
ir því, hvernig það er notað, en það er útvarpið. Þetta
allra mikilhæfasta áliald til þroslca eða vanþroska á
músikölskum vettvangi, sem til er í víðri veröld. Eg
vil þegar í slað láta þá skoðun mína í ljósi, að rekstur
útvarpsins liafi á marga lund vel tekizt, og sömuleiðis,
að þó eg komizt ekki hjá að deila á músikalska starf-
semi þess, eins og liún hefir gengið til að svo komnu,
er það einungis gert til að finna máli mínu stað, um
mikilvæga þýðingu útvarpsins og nauðsyn á breyttum
starfshátlum á nefndum sviðum, án þess að í því felist
nokkur tillmeiging til að undrast yfir misstignum spor-
um þess. Eg reikna ekki með að þau séu viljandi stig-
in, heldur stafi einkum af því að þeir, sem þessi mál
Iiafa með höndum, geri sér ekki nægilega ljóst, live
afar milda þýðingu einmitt þessi liður útvarpsreksturs-
ins hefir fyrir þjóðina.
Að sjálfsögðu hlýtur og á músik-starfsemi útvarpsins
að byggjast á tveim megin-alriðum. Hið fyrra, að þroska
þjóðina efti föngum í músikalskri smekkvísi, og hið
síðara, að efla af fremsta megni hennar eigin tón-bók-
menntir. Til þessa hvortveggja liefir útvarpið sérstæða
og ágæta aðstöðu, og það er blátt áfram skylda þess að
miða alla músik-starfsemi sína við þessi tvö ofanskráðu
atriði. En að svo komnu er eklci sjáanlegt, að þeir, sem
séð hafa um þennan hlula útvarpsrekstursins, hafi lát-
ið sér detta neitt þvilíkt til liugar, því að yfirleitt liefir
músikstarfið, frá þessum grundvelli slcoðað, verið svo
mikið fálm, að slíkt er óhugsandi, lægi eitthvert mark-
mið til grundvallar. Jafnvel sú virðingarverða viðleitni