Heimir : söngmálablað - 01.01.1936, Blaðsíða 16

14
Björgvin Guðmundsson
Um óþjóðrækni velflestra íslenzkra listtúlkenda er
líklega óþarí't að fjölyrða. Hún er þegar fyrir löngu
vaxin yfir höfuð öllum, sem annars lóta sig þessi mál
nokkru skifta. Það er svo sem ekki óalgengt, ,að hlusta
á heila konserta lijá al-íslenzku fólki, án þess að nokk-
urt íslenzkt lag útgangi af þess munni, ellegar hálftíma
söng eða spil gegnum útvarj)ið með sömu ummerkjum.
Og þá sjaldan að það tekur á því lítillæti, að leggja
sig niður við íslenzka músik er, að lieiðarlegum undan-
tekningum, hersýnilega mjög kaslað höndum að vali
ög túlkun, enda látið í veðri vaka, að þetla sé gert fyr-
ir almúgan, því að auðvitað eru þeir að tónmenntun upp
úr því hafnir, að hafa ánægju af íslenzkum tónverk-
um! Og veslings Færeyja-gikkirnir! 1 Þá verður ekki
útvarpsterzettinn sanngjarnlega sakaður um ræktarsemi
við íslenzka músik, og gæti hann þó verið stór-nytsam-
ur á þeim vettvangi, bæði sökum afslöðu sinnar, og
góðra túlkunar-hæfileika. Nei. Hvort sem það er vilj-
andi eða óviljandi, þá beinist allt of mikið af list-túlk-
andi starfsemi í landinu að því, að koma í veg fyrir
íslenzkar tón-bókmenntir, í stað þess að hún ætti öll
að beinast að eflingu þeirra og viðgangi. Þetla kann að
virðast harður dómur, en hann er, því miður, allt of
réttmætur, eins og séð verður af framanskráðu, og hreki
það hver sem getur. Og afleiðingarnar af þessu liálla-
lagi hljóta að verða fyrirmunun islenzkra tón-bók-
mennta, og skulu nú færð að því nokkur rök.
Það er engu siður árangurinn af störfum manna en
þau sjálf, sem egna krafta þeirra til liins ýtrasta. Og
þó að listamenn, öðrum fremur, hafi ósjálfráða hvöt
til listar sinnar, er hún alls ekki fullnægjandi. Tilsvar-
andi starfsþol verður að fylgjast með, svo að listamað-
urinn sé óþreytandi, unz hann hefir komið frumdrátt-
um sínum í þann glæsilegasla búning, sem hann mögu-
lega orkar. Það er því ekki siður starfsorka listamanns-
ins, sem leggja verður rækt við, en frumhvöt hans. Og