Nýja stúdentablaðið - 01.02.1947, Síða 26

Gula
i kannan,
eitt af
mólverk-
unum á
EÍningu
Kjarvals
í Lista-
manna-
skálanum
HALLDOR SIGURÐSSON, stud. mag.:
Ég man þig, dalur
' : ■ |
Ég man þig, dalur, sól er sveipar jjöll,
sejgrœnt engi og spor í votu kjarri,
er regnboginn bigði sína sumarhöll
í svörtum skíjum, moldarbörnum jjarri.
Nú sólin skín á björiu, blíðu kveldi,
og bjarma slœr aj minninganna eldi.
Man ég lœkinn, blóm og berjahlíð,
bláa lind og silfurtœra jossa,
og ejlir draumsins dimma nœturtíð
daggarlár og heita sólarkossa,
í heiðríkjunni hvíta tinda rísa
himni mót og át í blámann lísa.
Eg man þig, dalur. — Haust á himin steig,
hlíðin hvarf rauð í fjallsins dökku arma,
og línbleikt engi, er milt til moldar lmeig
marglilt lauj í rauðum sólarbjarma.
Og sólin skráði dulrátt logaletur
á lauj og blóm, — og svo kom snœr og vetur.
Eg man j>ig, dalur, hulinn hvítri mjöll
og hjarnið glitra undir norðurljósum,
er mánaskinið lísti fannhvít fjöll
og jilti gluggann minn aj hvítum rósum.
1 ldjóðri spurn lil himins vona rninna
horjði ég þá í skini stjarna þinna.
Eg man þig, dalur, vornótt vakti mig
— veginn upp á jjallið spor mín lágu —
er rökkvaðir geislar röðuls vöjðu þig,
í rósabjarma augun. hajið sáu,
og langt í jjarska handan liajs og jjalla
heirði ég róddu sólgiðjunnar kalla.
NÍJA STÚDENTABLAÐIÐ
24