Hlín - 01.01.1925, Qupperneq 39

Hlin
37
og ódýrt bókband. Hafði orðið þess var, að á lesandi
heimilum hrúguðust tímarit og bækur saman í því ástandi,
að þessir vinir og ráðunautar (bækurnar), sem hafa löng-
um verið nær því einu kennarar íslenskrar alþýðu, áttu
sýnilega að eins örfá ár að baki. — Margir efnamenn
senda að vísu bækur sínar til borganna og láta binda
þær þar í vandað band, sem er þó rándýrt og ofvaxið
þeim fátækari. — Par sem nú rokkar og kambar sváfu
úti í horni, gafst mjer tækifærið. — Jeg ljet því spyrjast,
að jeg væri fús til að kenna bókband. — Nokkrir ungl-
ingar gáfu sig þegar fram og reyndust svo hag-sýnir og
-hentir, að ekki virðist þurfa nema hálfs mánaðar nám-
skeið til að kenna að binda bækur í viðunanlegt band.
Verkið er hreinlegt og skemtilegt og einkar vel fallið til
að æfa hug og hönd. Máske að það örfi einnig bókfýst
þeirra er að því starfa. Bækur eru ennfremur aðgengi-
legri til aflestrar í bandi, heldur en þegar þær liggja i
rytjum og rufsum, líkastar sorphaug. — Bókband hefir
jafnan verið heimilisiðnaður hjér á landi, en ekki er mjer
grunlaust um það, að honum hafi hnignað á síðustu ára-
tugum. En það má ekki viðgangast, þar eð bókakaup
færast í aukana um land alt. Pað er því hin mesta nauð-
syn, að námskeið verði haldin, þar sem kend verði undir-
stöðuatriði bókbandsins. — Máli þessu beini jeg til þeirra
allra, er gangast fyrir og starfa að margskonar námskeið-
um íslenskum heimilisiðnaði til eflingar.
Á annan í hvítasnnnn 1925.
Bjarni Arason
Grýtubakka í Höfðahverfi S.-Þingcyjaraýslu.
Geymsla blaða.
Menn ættu að halda saman »blöðunum«. Pau sem eru
í bókarbroti þarf svo að binda. Stóru blöðin ætti líka að
festa saman, og það getur hver maður gert sjálfur. Ein-