Hlín - 01.01.1925, Blaðsíða 49

Hlin
47
kauptúnum ög samvinnu við land alt. — Véfsiuttarfróð-
ur, vel hæfur maður átti að stjórna fyrirtækinu, en ráðu-
nautur að vera í verki með honum. — í fjárveitingar-
nefndum deildanna náðist ekki meiri hluti atkvæða um
málið, og var það því borið fram af tveimur efri deildar
þingmönnum (Halld. Steinssyni og Eggert Pálssyni), en
fjell með 6 atkvæðum gegn 8.
Vel má vera að úrslit málsins hefðu orðið önnur í
þinginu, ef fregnir hefði þá verið komnar um hið lága
ullarverð — sem síðar kom og upp á teningnum — menn
töldu alment upp á sama verð og í fyrra.
Pað hefði verið æskilegt að geta látið það boð út
ganga i vor, er menn urðu fyrir vonbrigðunum um ullar-
verðið, að útsala keypti að vetri allskonar vel unna tó-
vöru gegn peningum út í hönd. — Pá hefðu bændur
getað haldið megninu af ullinni eftir heima og unnið
hana í næði að vetrinum. Pað lag þarf nauðsynlega að
komast á allra hluta vegna, að menn komi ullinni fyrir
sig eitt ár. — En það væri óðs manns æði að ætla sveita-
fólkinu einu að framleiða tóvöru úr ull sinni, til þess
vantar það vitanlega vinnukraft, en með þeim hjálpar-
tækjum sem það nú hefir: kembi- og spunavjelum, ætti
að vera hœgt að vinna úr ullinni ýmiskonar band í sveit-
unum og selja það bœjarbúum, sem fjölmargir prjóna
mikið, bæði í vjelum og í höndum, og notuðu meir en
gjarna islenskt band ef það fengist hentugt. — Pað má
ekki lá bæjarbúum að þeir noti ekki íslenska bandið,
þegar það er ekki til almennilegt, og það má ekki ætlast
til, að bæjarbúar alment leggi á sig þá kvöð, að útvega
sjer ull, kamba, rokk o. s. frv. til að framleiða bandið
sjálfir, þó þeir gætu það, en þeir tækju margir íslenska
bandið feginshendi og öðru fremur, ef það væri jafn
handhægt að ná í það og garnið útlenda, sem nú er í
hverri búð. — Ef þetta ráð yrði tekið, þótt síðar verði,
ættu menn að framleiða bandið í ýmsum myndum: Ein-