Hlín - 01.01.1925, Qupperneq 64

62
Hiln
orðnir mentasetur, er það með öðrum hætti en fyrrum.
Orðtakið »heim að Hólum« lifir enn. En það er fremur
sem heit og sterk endurminning hjeraðsins, heldur en
lifandi orðtak.
í þessum forna hjeraðshætti liggur að líkindum sögu-
leg rót að því, sem nú nefnist Sœluvika Skagfirðinga.
Hjeraðsbúar hafa bætt sjer upp missinn með því að skapa
nýja aflstöð, en með þeirn hætti gerða, að hún samsvar-
ar nútíðarástæðum. Vjer vitum ekki til, að önnur hjeruð
í landinu fari svipað að. En »Sæluvika Skagfirðinga« er
svo merkileg, að vjer viljum vekja athygli á henni meiri,
en áður hefir verið gert.
Um það leyti er sýslufundur Skagfirðinga stendur yfir
á Sauðárkróki, streymir þangað múgur og margmenni úr
hjeraðinu. Er þá efnt tit allskonar skemtana og nytsam-
legra samkvæma. F*ar eru háðir sjónleikir, söngskemtanir,
þulin kvæði o. fl., flutt erindi um hjeraðs- og landsmál
og settir málfundir, þar sem málin eru rædd og kapp-
rædd. Á Sauðárkróki eru þá samkomur á fleiri stöðum
en einum samtímis. Fyrirlestrar óg málfundir standa fram
á nætur.
Einn þáttinn í þessari hjeraðsgleði á Bœndakór Skag-
firðinga. Nokkrir fyrirtaks raddmenn í hjeraðinu hafa um
mörg ár haldið uppi æfingum og kórsöng undir forustu
Pjeturs Sigurðssonar frá Geirmundarstöðum. Æfingarnar
sjálfar mega teljast þrekvirki. Bændurnir búa dreifðir í víð-
lendu hjeraði. Sumir þeirra er.u nokkuð við aldur. Peir
láta ekkert hamla því, að þeir komi saman til æfinga.
Launin eru þau, sem hinn ósíngjarni listaáhugi vinnur
sjer oftast: fremd í listinni, víðfleygt orðspor og þakklæti
fólksins. í Sæluvikunni gefst mörgum hjeraðsbúum færi
á, að njóta þeirrar skemtunar og andlegu hressingar, sem
listamenn þessir hafa að bjóða.
í Skagafirði er fjelag, sem heitir »FramfarafjeIag Skag-
firðinga«. Starfsemi þess er aðallega vekjandi. Pað hefir