Hlín - 01.01.1925, Blaðsíða 71

Hlin
69
Sitt af hverju.
r Til skámms tíma hafa engin tök verið á því
arJ fyrirtœki. hjerlendis að fá hreinsaðan utanyfirfatnað karla
eða kvenna, sem orðinn var óhreinn eftir misjafna og langvarandi
notkun, með öðru móti en venjulegum þvotti. En þvottur er ekki
heppilegur fyrir utanyfirföt eins og allir vita, sem reynt hafa, og
hvergi nærri einhlýtur til þess að gera fötin vel hrein eða jafngóð
og þau áður voru.
Erlendis hefir »kemisk« hreinsun á fatnaði tíðkast um langan aldur
og hefir altaf verið að ná meiri og meiri fullkoninun með hverju
ári, bæði hvað efni og áhöld snertir. Með þeirri hreinsunaraðferð
má hreinsa hvaða fatnað sem er og hversu óhreinn sem hann er,
þannig að hann verður eins og nýr í hvert sinn, sje hann ekki
skemdur af sól, sliti eða eiturefnum. Hjer á landi var ekki hægt að
fá föt sín hreinsuð á þenna hátt fyr en nú fyrir fjórum árum síðan,
er „Efnalaug Reykjavikur“ var sett á stofn og starfrækt. Þar eru
notuð samskonar áhöld og efni við hreinsunina, eins og tíðkast á
slíkum stofnunum erlendis og með sama árangri.
Jafnframt hreinsuninni tekur »Efnalaug Reykjavíkur* að sjer ýmis-
konar litun á allskonar fatnaði og öðru, sem orðið er upplitað eða
sem fólk vill breyta um lit á. Við litunina eru eingöngu notaðir
þýskir litir og kostað kapps um að þeir sjeu svo góðir sem unt er
að fá. Við litunina eru einnig notuð nýjustu áhöld og aðferðir og á
allan hátt kostað kapps um að fullnægja sanngjörnum kröfum við-
skiftamannanna, En eins og gefur að skilja er erfiðara að fullnægja
þeim kröfum sem gerðar eru í þvi efni, því fyrst og fremst er þekk-
ing almennings viðvíkjandi litun yfirleitt mjög lítil og svo ótrúlega
margt, sem þar kemur til greina og tillit þarf að taka til, þegar um
litun er að ræða. Tii dæmis er ómögulegt að lita mikið notaðan eða
upplitaðan fatnað öðruvísi en í dökkum litum, ef hann á að verða
jafnlitur. Einnig hefir sá litur, sem á fatnaðinum er fyrir, mikil áhrif
á litunina. Þá er og miklu erfiðara að lita gamalt en nýtt, og reynist
algerlega ómögulegt að ná sama litblæ á gamalt eins og nýtt, þó
sama efni sje og litað i sama lit; stafar það frá áhrifum þcim er
loft og ljós hefir á efnið. En það, sem mestum erfiðleikum veldur
við litun á fatnaði yfirleitt hjer á landi er það, hve erfitt er að finna
hæfilegan lit á íslenska ull og efni úr henni. í íslensku ullinni virð-
ast vera einhver þau efni, sem hrinda litnum frá, svo hann tekur
ekki á hana að fullu og breytir blænum einnig nokkuð. Þó hefir