Dvöl - 01.04.1942, Síða 16

94
D VÖL
górt frá gffjárgfcógum:
§ó£ sfeaí rtsa
I.
Eystra og vestra œðir darrahríðin.
Ógnir stríðsins kvelja hrjáðan lýðinn.
Rauðum dreyra litast sœr og lönd.
Tíðkast mœðramorðin, brœðravígin.
Menning heimsins reynist stærsta lýgin.
Heilar álfur þjaka þrœldómsbönd.
Æskublómans blóði og lífi fórna
böðlar þeir, sem hildarleiknum stjórna.
Þykka múga hrannar dauðans hönd.
Engjast undir ránvalds hœl og helsi
hönd og sál, er vöndust áður frélsi.
Beisk er þrœlsins þögla sálarkvöl.
Þjóðin mörg, sem lifði frjáls í landi,
liggur knésett, fjötruð þrœldómsbandi,
kvelst í þögn — og á ei annars völ.
Frélsi er kjarni og lífœð alls, sem lifir,
Ijós, er skærast tindrar veröld yfir.
Svipting þess er þjóðar sorg og böl.
Norður hingað, heim að íslands ströndum,
hingað, þar sem friður réði löndum,
seilist stríðsins loppa, grimm og grá,
sek um morð á mörgum landsins sonum
— mœðra, feðra, systra og brœðra vonum