Dvöl - 01.04.1942, Blaðsíða 26

104
DVÖl
Á helðnm nppi
Eftir Sigurð Helgason, kennara
T/'ALDADALSVEGUR liggur um
Kaldadal og vestasta hluta
óbyggðanna sunnan Langjökuls.
Nokkur hluti af svæði þessu hét
fyrrum Bláskógaheiði og mætti
heita svo enn. Er fagurt umhorfs
og sérkennilegt á þessum slóðum,
eins og víðar á fjöllum uppi.
Þarna var ég þrjú sumur í vega-
vinnu. Ef til vill myndu einhverjir
gjarna vilja fylgjast í anda með
okkur vegavinnumönnunum norð-
ur yfir fjöllin, frá Þingvöllum í
byggð í Borgarfirði.
Syðsti tjaldstaður okkar var í
Sandkluftum. Við tjölduðum þar á
grasbala í djúpu gili, austan und-
ir rótum Ármannsfells. Uppi yfir
tjöldunum gnæfði Meyjarsœti, all-
há fjallsgnípa, en lítil um sig og
slétt að ofan. Hinum megin í
gilbarminum, gegnt tjalddyrun-
um, var há og grasivaxin brekka.
Kluftirnar eru skarð eitt norður frá
Hofmannaflöt, milli Ármannsfells
og Lágafells. Þar upp liggja tvær
leiðir, sín hvorum megin við Meyj-
arsæti. Eystri leiðin var oftast far-
in áður, en eftir að bifreiðaferðir
hófust um Kaldadal, var ruddur
vegur upp gilið fyrir vestan Sætið;
þótti þar betra að fara. Lágafell
er fjallrani allmikill, sem liggur
norðaustur frá rótum Ármanns-
fells.
í gilinu unnum við í nokkra daga
í sólskini og norðanstormi. Upp
í skarðið fyrir norðan okkur lagði
stöðugt svartan mökk. Þar var fok-
sandurinn á ferð. Seinna kynntist
ég sandfokinu betur. Við vorum
sendir norður í Tröllháls einn dag-
inn. En þegar við komum á norð-
urbrún Kluftanna og útsýn opnaö-
ist til norðurs, sáum við rjúkandi
sandmökk á dálitlu svæði niður
undan skarði, er myndast, þar sem
Kluftirnar enda. Yfir risu brúnir
Tröllhálsins, nokkra kílómetra
framundan. í krika upp viö rætur
Ármannsfells grillti í freyöandi
vatnsflöt, skuggalegan og dökkan
af moldarleðju. Þetta vatn heitir
Sandkluftavatn, en Sandskeið
svæðið, þar sem sandfokið var.
Vestur af Sandskeiðinu eru grasi-
grónar brekkur, sem Smjörbrekkur
nefnast.
Við héldum áfram niður á sand-
fokssvæðið, og allt í einu hvarf hin
fagra og glæsilega útsýn. Ekkert
var að sjá, nema rjúkandi sortann.
Örsmáar rykagnir hálffylltu vitin,
og undir fæti var laus sandur. Við
tókum stefnu eftir vindstöðunni.
Svona héldum við áfram að rótum