Hlín - 01.01.1942, Page 39
Hlin
37
dagsfötin og sportfötin. — Nei, klæðskerinn verður að
koma til skjalanna. — Því hafa kaupfjelögin tekið það ráð
að fá til sín útlærða skraddara, til þess að missa ekki alveg
tangarhaldið á sínu sveitafólki. — Stórt er skraddarans
pund!
Efnið í jólafatnaðinn mun að miklu leyti vera aðkeypt.
Margir láta sjer sæma að nota innlend efni, heimagerð
eða verksmiðjuunnin, til heimanotkunar og sportiðkana,
enda er mikið af þessum efnum nú orðið bæði smekklegt
og vel unnið, og um hlýindin efast enginn. — Allir viður-
kenna nú, í orði kveðnu að minsta kosti, að íslenska ullin
hæfi best okkar veðurfari. — En á jólin verður að leggja
annan mælikvarða. — Nú eru líka allar verslanir fullar af
glæsilegum fataefnum, og allir vasar, aldrei þessu vant,
fullir af peningum!
Iðnaðurinn og heimilisiðnaðurinn eru tvær greinar á
sama stofni, þar má oft ekki á milli sjá. — Aðalmunurinn
er, að iðnaðurinn framleiðir meiria og hefur yfir fleiri
vjelum að ráða, framleiðir eingöngu til sölu og á sterka
og stóra stjett að baki sjer, stjett, sem nú vex hröðum fet-
um, áhugasama, dugandi stjett, sem bætir árlega við nýj-
um iðngreinum. — Framfarirnar eru augljósar á öllum
sviðum. — Ekkert ,,fúsk“ rná nokkursstaðar eiga sjer stað,
þá nær hinn ungi íslenski iðnaður áliti hjá öllum neyt-
endum, lieldur velli, þó allar leiðir opnist fyrir erlendum
vörum, er um hægist. — Margir menn eru svo gerðir, að
þeir taka íslensku vöruna fram yfir þá útlendu, ef hún er
í boði, vönduð og ekH óþarflega dýr. — Svo þjóðræknir
menn eru íslendingar.
Heimilisiðnaðurinn óskar iðnaðinum, bróður sínum,
allra heilla í framtíðinni, óskar honum framfara og fram-
kvæmda í öllu starfi.
Halldóra Bjarnadóttir.