Hlín - 01.01.1942, Qupperneq 51

Hlin
49
mannvænlega syni, og veitti þeim það ástríki, heimilis-
hlýju og undirbúning undir lífið, sem verða mun þeim
það veganesti, er aldrei þrýtur og skapaði þeirn þann
skilning á lífinu, er hollur mun reynast.
Enda þótt umhyggja Ingibjargar beindist fyrst og
fremst að heimili hennar, rnanni og börnum, þá urðu
þeir þó margir, bæði á heimilinu og utan þess, sem nutu
vináttu hennar og minnast hennar, ekki aðeins, sem
hinnar ánægjulegu og glæsilegu konu, heldur fyrst og
fremst vegna hennar óvenjulegu trygðar og miklu vin-
festu, er var hennar sterkasti eðlisþáttur.
Áhrif, sem konur, líkar Ingibjörgu, hafa á umhverfi
sitt, verða varanleg, enda þótt þær hverfi af þessu sviði.
Og í vitund okkar vina Ingibjargar, verður minning
hennar bæði björt og hlý. Trú hennar á mátt hins góða
fylgdi henni yfir landamæfi lífs og dauða og hún hefir
áreiðanlega uppskorið eftir þeirri trú.
Jeg veit að hún hefur svifið hjeðan burt á vængjum
morgunroðans, meira að starfa Guðs um geim.
Blönduósi, i mars 1942.
Asta Sighvatsdóttir.
Ingibjörg Björnsdóttir
frá Marðarnúpi, húsfreyja að Torfalæk.
Er vorsins sól á Vatnsdals hlíðar skein
og vermdi brattan núp og þyrsta grund,
þá óx af sterkum rótum björkin bein
með blaðaskrúð, er prýddi ættarlund,
og þrótt hún drakk úr heiðunr loftsins lindum
við ljúfra geisla skin á brún og tindum,
er signdi marga sæla árdagsstund.
•i