Hlín - 01.01.1942, Blaðsíða 72
70
Hlin
eða þar uppi á bæjunum. Það er gaman að láta gusta af
sjer vetrarrykið úr höfuðstaðnum. — Alla leiðina er söng-
ur og gleðskapur. Það ber mikið á stúdentahúfunum,
sumum alveg nýjum. — í Borgarnesi er engin viðdvöl,
Jón í Galtarholti er kominn með hestana. — Á stað er
lagt, ef til vill óviturlega hratt í fyrstu áföngum. — Hest-
ur heltist, en glaðværðin rjenar ekki. Árnar óbrúaðar, en
yfir er svamlað, göturnar grýttar, en gerir ekkert,
áhyggjuleysið og glaðværðin halda velli.
Við heilsum Norðurlandi með húrrahrópi. — Nú er
tími til að staldra við í skógarbrekkum og laufhvömmum,
hestar og menn þurfa hvíld.
Á 4. degi, urn miðdegisleytið stöndum við á Vatns-
skarði og horfum yfir Skagafjörðinn, við höfðunt hugsað
okkur að koma þar með morgunsárinu, en urðum of sein,
því fyrir ríðandi fólk er Langidalur langur. — En nú
stöndum við á brúninni, en getum ekki sagt með Hannesi
Hafstein: „Hjer er brúnin, bygðin sefur“, — því degi er
tekið að halla. — En við Skagfirðingarnir föðmum sveit-
ina okkar að okkur. — í einni sjónhending sjáum við alt,
sem við höfum þráð þennan vetur, það er að segja í stór-
um dráttum. Bæi, tún og höfuðból. — Nú blasir við okk-
ur: „Hlíðin mín fríða, hjalla meður græna“ — og við sjá-
um bæina „hátt und hlíðarbrekku, hvít með stofuþil".
En þó við sjeum okkar eigin húsbændur, og þurfum
ekki að fara eftir kalli bílstjóra, þá megum við ekki dvelja
hjer á brúninni eins lengi og við hefðum vilja til. — Degi
er tekið að halla, og við eigum eftir að fara yfir tvö vatns-
föll áður en við komumst í næturstað, að Miklabæ í
Blönduhlíð, þar gistum við í nótt, hjá síra Birni Jónssyni.
Kvöldsett er orðið, er við ríðum í hlaðið á Miklabæ,
það er verið að mjólka ærnar í kvíunum, en kýrnar standa
jórtrandi á kvíabólinu. — Við ríðum heim tröðina, heim
í hlaðið. — Enginn er úti, svo við getum gjarnan litið dá-
lítið í kringum okkur, Allsstaðar er hreint og þrifalegt.