Hlín - 01.01.1942, Síða 99

Hlin
97
Tvennskonar öfl.
(Erindi, flutt á Sambandsfundi eyfirskra kvenna
vorið 1942.)
Hvert sem við lítum í ríki náttúrunnar ber mest á
tveimur starfandi öflum. Annað þetta afl er skapandi,
hitt eyðandi. Annað gengur í lið með ljósi og lífi, hitt
með myrkri og dauða. — Fagrar hlíðar ættlandsins okkar
eru margar silfurdregnar, og við vitum það, að silfur-
þræðir þeirra eru starfandi öfl. Fjallalækirnir, þessir
stóru og smáu einstaklingar, stefna allir að sama marki:
Hafinu, þó að þeir eigi sinn farveginn hver. — Á þeirri
leið eru sumir þeirra að byggja fagra og vel gróna velli,
þeir hafa þá sameinast í ár, sem ganga í lið með ljósi og
lífi, og skapa framtíðarlönd. — En starfandi kraftar vatn-
anna eru líka eyðandi, straumar þeirra eru þá svo stríðir
og óstöðugir, að aldrei grær gras í nánd við þau. I>að
hefur verið sagt um hina ólgandi Þverá í Rangárvalla-
sýslu, að hún sje öllum til ills, en engum til góðs.
Straumar hennar ganga í lið með myrkri og dauða,
brjóta landið og skilja eftir eyðimörk.
Mennirnir eru ekki svo ólíkir fjallalækjunum. Hver
einstaklingur þjóðfjelagsins hefur sinn verkahring, e;ns
og lækirnir sinn farveg, allir stefna niennirnir að sarna
marki, hafi eilífðarinnar, en á þeirri leið gefst þeim
flestum kostur á að leggja ofurlítinn skerf til þess að
skapa lönd þar sem hamingjan ríkir og grasið grær, eða
þá að brjóta hamingjulönd og mynda eyðimerkur, sem
seint eða aldrei gróa.
Hvort sem við erum fátækar eða ríkar, hátt eða lágt
settar í mannfjelaginu, ef okkur er aðeins trúað fyrir
einhverju starfi, sem er þess vert að það sje unnið, þá
höfum við tækifæri til þess að leysa það þannig af hendi,
7