Hlín - 01.01.1942, Page 118
116
Hlin
leikamerki. — Og þar sem þessi ranglega notaða fleirtala
er tíðkuð í svona margvíslegri merkingu, eftir því hver
það er sem talar, verður ein endileysa úr öllu saman, og
er því best að hætta þjeringum. — Einmitt núna skulum
við fara að þúast öll, að dæmi íslendinga vestan hafs, til
merkis um, að þessi litla þjóð ætli sjer að standa saman,
hvað sem yfir dynur.
Jeg treysti kvenfjelögunum, ásamt ungmennafjelögun-
um, til að koma því til leiðar að íslendingar noti sömu
kveðju.
Kristín Vigfúsdóttir, Gullberastöðum.
Úr „Árhók Ferðafjelags íslands“ 1941.
(Úr grein Árna Óla, blaðamanns, um Kelduhverfi).
Heiðin:
Mesta fegurð Kelduhverfis er heiðin fyrir framan bygð-
ina. Það er áreiðanlega langfegursta heiðarland sem til
er hjer á landi. — Þeir sem fara um þjóðveginn missa þó
af allri dýrð hennar.
Heiðin er einn samfeldur skrúðgarður. Sjer þar varla
ógróinn blett, nema þar sem sundursprungnir klettar og
hraunnibbur standa upp úr hinum háa, þjetta og marg-
lita gróðri. — Yfir að líta er heiðin eins og flosdúkur,
marglitur, ofinn úr fögrum litum, og er litasamræmið og
samstilling þeirra aðdáanlegt. í þessum dúki eru stórir
dökkbrúnir borðar og sveiflur og hringar, myndaðir af
beitilyngi, kögraðir og íþræddir ljósari teinum af kræki-
berjalyngi, sem vefjast um dökkgræna bletti af sortulyngi
og fjalldrapa, og blágræna bletti af eini, bláberjalyngi og
aðalbláberjalyngi. — Og svo eru á milli stórir ljósgulir og