Melkorka - 01.05.1944, Síða 21

kvæmda, aS þær eru oft og tíöum úreltar áður.
Af þessu stafar núverandi ófremdarástand. Það
mætti æra óstöðugan að telja upp allt, sem af-
laga fer hér á landi, og ekki ætla ég mér þá dul,
en ég get ekki stillt mig um að drepa aöeins á
einstök atriði, sem snerta konuna sérstaklega,
þó auðvitað sé ekkert í þjóðfélaginu henni óvið-
komandi: Engin sjúkrarúm eru ætluö í spítölum
konum er meðgöngusjúkdóma hafa; konur með
hafnarlos eru ekki lengur teknar í spítalana
vegna þrengsla, fæðingarstofnunin er alltof lítil;
barnaspítali er enginn til. Ofan á heimilisstörfin,
sem full erfið eru fyrir, vegna óhentugs og úrelts
fyrirkomulags, bætist oft og mörgum sinnum
á konuna hjúkrun og aðhlynning farsóttarsjúk-
linga, geðveikra, fávita, örkumla manna og elli-
ærra gamalmenna. — í sama mund og íslenzka
þjóðin býst til að fagna endurheimtu frelsi, birt-
ast frá merkum mönnum tvær tillögur, sem mjög
snerta kvenþjóöina. Onnur er sú, að stofnað
verði vændiskvennahús og rekiö af ríki og bæ, til
afnota fyrir aðþrengda karlmenn, erlenda og
innlenda. Til menningarauka skal það kallast feg-
urra nafni en fyrri afdrep, þ. e. „Blíðusöluskáli“.
Hin er á þá leið, að allar ungar stúlkur á aldrin-
um 14—18 ára verði færðar frá, reknar á fjöll
og geymdar þar undir umsjá valinkunnra sæmd-
arkvenna svo tryggt sé að meydómur þeirra
spjallist ekki í ótíma. En bersyndugar konur séu
settar í tugthús. Hvorugum þessara gáfumanna
detta þau ráð í hug til úrbóta, að bæta svo heim-
ilishagi íslenzku þjóðarinnar, að þau vandamál
bæru ekki að höndum, er uppástungur þessar
byggjast á.
Konur góðar, er það samboðiö heiðri ís-
lenzkra kvenna, að vera ófrjálsar í sínu eigin
landi. Sæmir það sjálfsviröingu íslenzkra kvenna
að láta ganga á rétti sínum öldum saman afskipta-
lítið, að láta sniöganga réttmætar kröfur til
heilsuræktar áratugum saman, án þess að fást
um, að láta misbjóða velsæmi sínu á viöurstyggi-
legan hátt, án þess að hafast að.
Finnst ykkur ekki tímabært að losa ykkur við
stjórnmálaofnæmið, hætta að lúta lengur boði
Thalami. Það er auðgert með aðstoð skynsem-
innar, stjórn þjóðarinnar er í eðli sínu næsta lík
stjórn meðalheimilis. Þó er enn sá munurinn á,
að litlu góðu heimili er tíðara stjórnað af alúð
og kostgæfni með hag heimilismanna fyrir aug-
um. ASdrættirnir miðaðir við notaþarfir áður
en eytt er í munaö. Reynt er að manna börnin og
mennta eins vel og kostur er á, öllu heimilisfólki
gert jafnt undir höfði o. s. frv. Þið þekkið allar
mæta vel af eigin reynd, hvernig því er háttað,
en það er einna áþekkast sósíalisma.
Konur góðar, finnst ykkur ekki tími til kom-
inn, að gera hreint á þjóðarheimilinu og bæta
heimilisbraginn, einmitt í sambandi við hið end-
urheimta fullveldi landsins? Viljið þið ekki lofa
alfrjálsu íslandi að njóta góðs af stjórnsemi ykk-
ar, iðjusemi, hirðusemi, hagsýni, nýtni og út-
sjónarsemi. Viljið þið ekki taka saman höndum
við karlmennina og vinna að því sem jafningjar
þeirra og góðir félagar, að gera fegursta land
heimsins að því farsælasta. Það verður kannski
dálítið erfitt, en með góðum vilja og aÖstoð
sósíalismans er það vel kleift.
Katríii Tlioroddsen.
Rilhöfundurinn Maurice Ilindus hefur þessi orð eftir
rússneskum liSsforingja:
„Munið að á umbrotatímum stendur baráttan ekki
alltaf milli réttlætis og ragnlætis, heldur milli tvenns-
konar réttlætis, eSa hins nýja og gamla réttar. Við sem
berjumst fyrir nýjum rétti, megum ekki viS Jjví 'aS
tvístra kröftum okkar meS því aS hugsa um hinn gamla
rétt, fremur en hermaður á vígvelli má við því að hug-
leiða líf og eðli eldsins, sem er beint gegn honum.“
Landsfundur
í ráði er að halda Landsfund kvenna 19. júní
n.k. í Reykjavík og á Þingvöllum. Dregizt hefur
að boða fundinn sökum dráttar á samþykkt Al-
þingis um fjárstyrk, sem ekki fékkst fyr en 10.
marz, en vonandi láta konur það ekki aftra sér
frá þátttöku í þessum fundarhöldum, sem fram
eiga að fara á svo merkum tímamótum þjóðar-
innar.
MELKORKA
17