Melkorka - 01.05.1944, Blaðsíða 29

Melkorka - 01.05.1944, Blaðsíða 29
Aldrei skal ég eftir telja, að Jieir boðar skullu á mér. Hvað er það, sem gerir þig þá svona bjart- sýna? Mér finnst ég hafa eygt lausnina á gátunni miklu, þegar ég hef heyrt um gjörbyltingu þá, sem orðið hefur á kjörum kvennanna í Sovét- ríkjunum. Ég hef fyrir löngu gert mér þess ljósa grein, að þar þarf nú ekki að berjast neinni sér- stakri kvenréttindabaráttu. Þroski og réttindi Kvennanna er þar eðlilegur og lífrænn liður í þróun sósíalismans. Þar verður það konunni ekki hrösun né ævilöng ánauð að vera móðir, því að þj óðskipulagið allt stuðlar að því, að heim- ilið verði henni ekki fangelsismúr, heldur sam- eiginlegur griðastaður fyrir föðurinn, móðurina og börnin öll. Sósíalisminn er því hið nýja fagnaðarerindi konunnar og framtíðar von. R. K. Hver verður réttarstaða konunnar í íslenzka lýðveldinu? Eftir Dýrleifu Árnadóttur Margar konur velta nú fyrir sér þeirri spurn- ingu: Hver verður staða mín á komandi árum? Hver verða mín kjör? Við fögnum því allar íslenzkar konur, að alda- gamall draumur íslenzku þjóðarinnar um fullt sjálfstæði er að rætast. Jafnframt óskum við þess að hið nýja lýðveldi verði fullkomnara og betra þjóðskipulag, en það sem við nú búum við. Við gerumst meira að segja svo djarfar að láta okkur dreyma um, að íslenzka lýðveldið muni ef til vill fœra ofckur fyrr eða síðar fullt frelsi, fullt sjálf- stæði, sömu laun fyrir sömu vinnu og þá að- hlynningu, sem þarf til þess að við getum notað krafta okkar sem frjálsir og óháðir samfélags- þegnar og í senn eiginkonur, húsmæður og mæð- ur. Hvlík orka fer ekki forgörðum í okkar litla menningarsamfélagi meðan meginþorri kvenna má hýrast í eldhúsum sínurn langa ævi. Gáfu- konur, snillingar, hugvitskonur, skáld, konur, sem unnið gætu afrek á ýmsum sviðum menn- ingar og tækni, ef að þeim væri hlúð og þær fengju aðstöðu til að verja tíma sínum að nokkru leyti til sinna hugðarmála. Konur vinna enn fyrir svo smánarlegum laun- um samanborið við aðrar vinnustéttir, að þeim er ofviða að vera í senn fyrirvinnur heimila, eig- inkonur og mæður. Venjulega verða þær því að velja um annað hvort — neita sér um annað hvort. Og þó má með sanni segja að íslenzkum konum hafi aldrei liðið betur en nú. Eigi að- eins hafa þær, eða megin þorri þeirra, komizt hjá hinu mikla styrjaldarböli, sem þjáir ennþá konur annarra landa, heldur hefur auðsæld ís- lenzku konunnar aldrei verið meiri. Aldrei fyrr hefur slíkur fjöldi kvenna unnið fyrir pening- um við framleiðslu og önnur störf, tiltölulega stuttan vinnutíma, getað keypt sér sæmileg föt og veitt sér gleði og þægindi áður óheyrð. — Vinnukonuáþjánin er, sem betur fer, að afmást og skyldi aldrei framar rísa upp. En þetta eru aðeins ófullkomin stundargæði, sem núverandi ytri aðstæður hafa skapað í bili. Mikil hætta er á að fari á sömu leið eftir þetta stríð og hið fyrra, að reynt verði á allan hátt að bola kon- unni burtu af vinnumarkaðnum, eða lækka laun hennar gífurlega, sé hún ekki sjálf á verði um hagsmuni sína og efli að miklum mun samtök sín. MELKORKA 25

x

Melkorka

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Melkorka
https://timarit.is/publication/625

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.