Melkorka - 01.05.1944, Qupperneq 38

En hann hélt áfram að hugsa málið, með þeim
árangri, að hann setti sykur í mjólkurglasið í
staðinn fyrir kaffibollann. Hann drakk bæði
mjólkina og kaffið, án þess að verða var við
misgripin, og komst loksins að niðurstöðu:
Sú heimska, að láta sér detta í hug sjúkdóma
og nágrannaríg! Auðvitað var Hulda reið við
hann. Það var óþægileg uppgötvun, þó að hjóna-
bandið væri þegar vikugamalt.
Hjálmar rannsakaði samvizku sína. Hún var
alveg hrein, eða því sem næst. Hann hafði eigin-
lega ekki litið á nokkra stúlku, nema hana, öll
þessi sjö ár. Hér hlaut því að vera um misskiln-
ing að ræða. En það var ekki fallegt af Huldu
að færa orð hans eða gjörðir til verri vegar.
Við nánari athugun efaðist hann líka um þessa
niðurstöðu.
Þegar þau höfðu borðað gekk Hjálmar „aust-
ur í bæ“, eins og þau kölluðu það. Hann hafði
rekið erindi fyrir hinn bóndann í kaupstaðar-
ferðinni. Honum dvaldist góða stund. Heimilis-
fólkið spurði frétta og vildi endilega, að hann
fengi kaffisopa.
Hulda var sofnuð, þegar hann kom heim. Hann
hafði búizt við, að hún mundi bíða og segja
honum raunir sínar í næði, þegar þau væru hátt-
uð. En hún vildi auðsjáanlega fá að vera í friði
með einkamál sín. Merkilegt annars, að hún
skyldi geta sofnað svona fljótt, eins og henni var
þungt í skapi.
Hjálmar vakti lengi og var að brjóta heilann
um það, hvort kvenþjóðin væri ekki orðin alltof
einbeitt, fyrst það gekk svo langt, að konan hafði
ekki lítillæti til að leita ráða hjá manninum sín-
um, þegar eitthvað gekk henni á móti.
Morguninn eftir var rigning. En Hulda var í
sólskinsskapi. „Það er hressandi að fá rigningu
eftir allt moldrokið,“ sagði hún.
Hjálmar sat við eldhúsborðið og beið þess að
syði á katlinum. Hulda var að taka ílát fram úr
eldhússkápnum. Hún raulaði lag. Það lá svo vel
á henni. Hún lokaði skápnum og sagði við
Hjálmar:
„Ég varð fyrir því slysi í gær, að brjóta einn
af bollunum, sem mamma þín gaf mér. Ég hafði
þó ætlað mér að eiga þá lengi. Ég var líka í
reglulega vondu skapi út af því.“
„Ha. — Var það þess vegna -—- -—-?“
Hjálmar áttaði sig áður en hann lauk við setn-
inguna. Auðvitað áttu þessi glerbrot enga sök
á geðbreytingu hennar. Hann sagði þetta óvart
og skammaðist sín fyrir það.
„Já, auðvitað var ég reið út af því. Hvað
hélztu svo sem að væri að mér?“ spurði hún
önug.
EFNI
SÓL ER Á LOFT KOMIN .................................................. Rannveig Kristjánsdóttir
EINHUGA ÞJÓÐ .............................................................. Þóra Vigfúsdóttir
HEIMILISSTÖRF OG HAGFRÆÐI ............................................ Rannveig Kristjánsdóttir
ÞAGNARMÚR, kvæði ............................................... Guðfinna Jónsdóttir jrá Hömrum
SÖMU LAUN FYRIR SÖMU VINNU ................................................ Petrína Jakobsson
DEN TAUSE ARMÉ ......................................................... Arne Paasche Aasen
ÁRÓÐUR OG OFNÆMI .......................................................... Katrín Thoroddsen
BREYTT VIÐHORF ....................................................... Aðalbjörg Sigurðardóttir
FRÁ VERKAKVENNAHREYFINGUNNI ............................................... Verkakvennafélög
KVENFÉLÖGIN OG MENNINGARBARÁTTA ÞJÓÐARINNAR ............................... Uerdís Jakobsdóttir
KVENRÉTTINDAKONAN GERIST SÓSÍALISTI ....................... Viðtal við Ingibjörgu Benediktsdóttur
HVER VERÐUR RÉTTARSTAÐA KONUNNAR í ÍSLENZKA LÝÐVELDINU? ...................Dýrleif Árnadóttir
FYRR OG NÚ ................................................................ Svava Þorleifsdóttir
KVENRÉTTINDAFÉLAG ÍSLANDS OG STOFNUN ÞESS .............................. Laufey Valdimarsdóttir
VERKALÝÐSRÍKIN í VÖRN OG SÓKN ............................................. Þóra Vigjúsdóttir
HULDA OG IIJÁLMAR, áslarsaga ........................................... Oddný Guðmundsdóttir
34
MELKORKA