Melkorka - 01.12.1946, Blaðsíða 12

. . . og sumarið lætur okkur
aldrei í friði . . .
Snjór í hlíðum, vetur framundan. Okkur sem
höfum undir hönduin land með berjatrjám og
slíku er korna veturs konungs að nokkru leyti
þóknanleg. — Sumarið er yndislegt, en það er
slíkt óðagot á því, þegar ekki rignir að varla er
hægt að handsama nokkra stund til lesturs eða
íhugunar. Ljúfast er að fljúga með því upp um
heiðar og fjöll. Ef til vill kemur það einmitt til
þess, að lokka okkur þangað. Það lætur okkur
aldrei í friði af því að það vill fá okkur með sér
eitthvað langt í burtu, helzt allar götur upp á
öræfaslóð — og þá kemur það með rigningu og
súld, en stingur sólskininu sínu í vasann. -—-
Stundum en ekki alltaf.
Eg veit ekki á hvaða leiðum þú hefur svifið, en
ég elti það í ýmsar áttir. Ég man einu sinni þegar
árangur af fálmkenndri en þrautseigri baráttu
kvennanna fyrir bættum kjörum.
Með stofnun stéttarsamtaka okkar kvenna
fannst mér sem upp rynni betri og bjartari dagar.
Vonir þær, sem atburður þessi færði okkur hafa
að miklu leyti rætzt, þó oft syrti í lofti. Nú er ég
64 ára ára gömul. En ég vona að ég fái að lifa þá
stund að íslenzkur verkalýður skilji köllun sína
og láti engin öfl sundra mætti samtaka sinna, en
þá mun framtíð íslenzkrar alþýðu vel borgið.
E. E.
við fórum á Þingvöll, þá stanzaði þessi hrekkja-
lómur brosandi og sagði: „Líttu á — líttu á, hér
er fegurð og frelsi hvert sem litið er — land þinn-
ar þjóðar, of gott til þess að gleymast við stofur
og störf.“ — Þelta sagði sumarið og sitt hvað
fleira um frelsi og fegurð öræfanna. Ég heyrði
það ekki allt, en mér skildist þó, að hver ferða-
langur, sem fer inn á öræfin, fái eitthvað af frelsi
þeirra og fegurð heim með sér.
Vetur konungur hefur boðað komu sína og
þrátt fyrir allt er hann að vissu leyti velkominn.
Hann býður upp á stund til lesturs og íhugunar
og fleira gott á hann í fari sínu. Við sem höfum
heimsótt hann í ríki hans vitum, að hann býr í
dásamlegri töfrahöll. Hann lokkar ekki út úr bæn-
um á sama hátt og sumarið — það er satt, — en
vel má vera að hanri segi eitthvað á þessa leið:
„Borgarkonur — húsin og þéttbýlið geta gert ykk-
ur þröngsýnar og óhamingjusamar. Komið út í
mitt ríki, sjáið snæviþöktu fjöllin mín — sjáið
hvað hraunin og holtin eru komin í snotran bún-
ing. Virðið fyrir ykkur ísana mína. Það er nógu
gaman að vera á sveimi út á vatninu þegar sést í
botn — eða renna sér niður sporlausar hlíðar.
Teyga að sér hinn frjálsa andblæ fjallanna. Sjá
þau bera við himin þegar húmar. Komið nú og
skoðið höllina mína.“
Eigum við að jara?
Upp með teppið, töfrateppið — en það hefur
þá náttúru, að ef stigið er á það, þá svífur það,
hvert sem maður vill.
44
MELKORKA