Melkorka - 01.12.1946, Blaðsíða 19

Sjálfsmynd
mörg stig ecfa tímabil í list sinni. Á bak við hinar
óhlutstæðu myndir hennar liggur þekking á hin-
um raunverulegu hlutum, og hún leikur sér að
því að „abstrahera“ inn á myndflötinn. Hún fær
með því fjölbreytt og skemmtileg form, en sterkt
og áhrifamikið litaval. Á tímabili notar hún
hlandaða, frekar dumba liti, en hér og hvar
sterka, rauða, græna, bláa, upp úr litaflóðinu.
Síðar gerist hún djarfari, notar sterkustu liti
saman og nær oft fögru, samstilltu litflæði, sem
mætti líkja við músik.
Hún vinnur í stórum flötum, það er aldrei neitt
smátt við myndir hennar, jafnvel pensilstrikin
eru stór og djörf. Hver mynd er í rauninni stig
upp í þá næstu, því að allt krefst framhalds. Það
bíða alltaf ný viðfangsefni málarans og með einni
mynd er í rauninni lítið sagt, og unr leið margt,
en heildarverkið lýsir þróuninni og leitinni. Tak-
markið býr í sjálfu viðfangsefninu og framliald-
inu. í myndum Nínu er hreyfing og hrynjandi,
svæðið er vel notað og hlutirnir eiga sér sveigjan-
legt rúm á fletinum. Ef athuguð er mynd eins og
t. d. sjálfsmynd, sést hvernig hún mótar formin
til, leikur sér að því að byggja inn á flötinn
MELKORKA
51