Melkorka - 01.12.1946, Blaðsíða 27

refsað, svo að hermdarverkum þeirra verði létt
af mannkyninu.
Vonin og trúin á þaS, aS frelsunin væri í nánd
héldu uppi kjarki mínum. Þá var mér og hug-
svölun aS því aS eiga bréfin frá hinum ógleyman-
lega Maxim Gorki, sem hafSi haft svo mikinn
áliuga á því vísindalega vandamáli aS þjálfa
blinda og daufa og hafSi sýnt mér einlægan
áhuga. Bréfin hans styrklu þá sannfæringu mína,
aS ég mundi aftur geta lifaS og fundiS til eins
og mannleg vera, er ég hefSi veriS leyst úr fang-
elsi fasistanna af hugdjörfum sonum minnar ást-
kæru fósturjarSar.
Sá dagur rann upp 23. ágúst, 1943. Þá færSist
líf mitt í sinn fyrri farveg. Samkvæmt fyrirmælum
fræSslumálastjórnarinnar fluttist ég frá Karkov
til Moskvu, þar sem ég nú dvel í rannsóknarstofn-
un akademísins fyrir uppeldisvísindi. Undir leiS-
sögn kennara míns, Sokolyanskys prófessors, hef
ég hafiS aS nýju aS rita ævisögu mína, en þaS
starf féll niSur á stríSsárunum. Hún mun heita
„Fasistafangelsi án veggja“, og ég mun skrifa um
skelfingarnar, sem yfir dundu á hernámssvæSinu,
svo og um fyrri æviár mín.
Svar Helen Keller
Westprot, Conn.
Kæra Olga Skorokhodova!
ÞaS er dásamlegt. Þér réttiS mér hönd ySar
yfir hálfan hnöttinn, baSaSan ljóma fullkomnaSs
sigurs, í vitund um nýja blómaöld bróSurkærleik-
ans meSal manna og þá staSreynd, aS viS erurn
báSar sama sinnis aS því er snertir skoSanir á
félags- og fjárhagsmálum heims. Ég hef um rnörg
ár barizt gegn öllu því óréttlæti og grinnnd, sem
þjakar líkamlega þrjá fjórSu hluta mannkyns og
formyrkvar sálina.
Já, Olga, ég þrýsti hönd ySar af öllu hjarta
yfir lmöttinn, sem nú virSist reyndar vera orSinn
næsta lítill, en er roSinn árgeislum stórkostlegrar
framtíSar. Ó, sú hrifning hugans, sem hjálpaSi
mér til aS brjóta af mér hinn þrefalda líkamlega
fjötur, er sprottin af því láni aS mega lifa til aS
heilsa Ráðstjórnarríkjunum -— þessum Heraklesi,
sem hefur úthellt hafi af blóði sínu til aS þvo hin
tielen Keller og kennari liennar, Anna Sullivan
ágíönsku fjós harðstjórnarinnar — og yður,
geisla af endurleysandi anda þeirra, er brýtur sér
braut til þeirra, sem enn þrauka bundnir í þögn
og myrkri. Gagntekin af sæluríkri samhyggð í-
mynda ég mér ySur ekki aSeins sannlega sjáandi
og heyrandi, heldur og lduttakandi í hinni blómg-
andi heimsmenningu á sviði vísinda, lista og
tækni, sem þér eruS svo sannfærðar um, aS í
vændum sé.
í jarðnesku heimalandi mínu horfi ég til Rúss-
lands sem hjartfólgins heimkynnis, og fram-
kvæmd þess á fagnaSarerindi bræðralagsins er
styrk stoS undir himni mínum. í tuttugu og átta
ár hef ég leitazt við að láta þessa tilfinningu mína
í 1 j ós -—- ég hef talað máli rússnesku þjóðarinnar,
ritaS um framfarir hennar í haráttu viS ægilega
erfiðleika. Ég hef elskað konur þessarar þjóðar
sem gyðjur sinna eigin örlaga, er gegna trúlega
köllun sinni sem skapendur göfugs kyns.
Ég þakka ævisögukaflana, sem þér senduS mér.
Ég kemst sárlega við, er ég les hina átakanlegu frá-
sögn. ÞaS er mikiS lán, aS Sokolyansky prófessor
skuli enn vera nálægur til aS geta beint starfi yS-
MELIÍORKA
59