Melkorka - 01.12.1946, Blaðsíða 16

MóSurmálið
mitt fagra
verið. En svo fögru hlutverki sem því að kenna
börnunum málið fylgja og þungar skyldur. Móð-
irin þarf að vera vandanum vaxin. Hún þarf sjálf
að vera vel máli farin og eiga í fórum sínum and-
leg verðmæti til þess að miðla börnum sínum. Að
öðrum kosti er hún tæplega fær um að leggja
undirstöðuna að því, að barn hennar verði hlut-
gengur íslenzkur þjóðfélagsþegn að því er málið
snertir. Af þessum ástæðum er það fullkomið
íhugunarefni, hvað læra má af formæðrunum í
þessu efni, jafnframt því að athuga, hvernig æsku-
konur þessa lands húa sig undir þennan þátt upp-
eldisstarfanna.
Ýmislegt virðist benda til þess, að íslenzkar
konur allra alda hafi verið ljóðelskar margar
hverjar og sennilega fleiri skáldmæltar en um er
vitað. Formæður vorar hafa, eins og mæður allra
tíma og þjóða lagt sig í framkróka um að hugga
börn sín og láta þau halda eðlilegu glaðlyndi
bernskunnar, jafnvel þegar harðast blés og verst
kreppti að. Fyrr á tímum varð ekki hlaupið í
sölubúðir til þess að kaupa leikföng til að létta
skap barnanna með. Ekkert hnossgæti fannst í
búrinu, naumast matur til þess að seðja hungrið.
Ekki varð gripið til myndabóka og sögu- eða
ljóðabækur voru ekki heldur í hvers manns húsi.
48
MELKORKA