Melkorka - 01.05.1958, Blaðsíða 3

MELKORKA
TÍMARIT KVENNA
Ritstjórn:
Nanna Ólafsdóttir, Reykjahlið 12, Reykjavik, sitni 13156 . Þóra Vigfúsdóttir, Þinghollsstrccti 23, Rvik. simi 15199
Utgefandi: Mál og menning
^ALLDÓRA B. BJÖRNSSON:
í skjóli Skarðsheiðar
Þegar ósköpin dundu yfir okkur
fyrir nærri tuttugu árum
og voldugar þjóðir úti í heimi
Itlésu til stríðs
ffieira og ferlegra en í nokkurt annað sinn
tókum við
kreppuhrjáðar og skólitlar konur í Ingólfsbæ
saman fáar föggur okkar
tneðan vágaul sírennunnar skar loflið
stungum blautum ungbörnum í poka
°g héldum með pasturslitlum langferðabíl um tæpan veg
í burtu.
há var enn nokkurt öryggi til
enn mátti leita griða bjá landi okkar
1 mannabyggðum dali milli fjalla.
Eða hvað? Að áliðnu sumri fann heyvinnufólk
sprengjubrot
i slegnu heyi engjanna hjá Skarðsheiði
þar sem kálfarnir sváfu stundum síðdegislúrinn
°g barnið gekk berfætt
með flösku í sokk
a teiginn til afa síns.
hað var þá ekki fjær —
afingarföndur leið'ra hermanna í þetta sinn
°g við gátum aðeins lofað guð
að voði sá hafði geigað hjá harni
t tíma eða rúmi.
Það var þá daga senr fagur si'mgur
flugvélanna yfir heiðinni
fékk falskan tón
það grúfði myrkur ótti yfir landinu
því stórar þjóðir börðust til úrslita
en sjá: í þann tíma eignaðist fólkið
í fyrsta sinn
hlý föt og heila skó
og það var matur handa öllum.
Og það voru fögur loforð:
þrauka þetta af
og það verður aldrei frarnar stríð
aldrei nokkurntíma.
En það hefir ekki reynzt nóg
því nú
tæpum tuttugu árum seinna
er allt það sem vofði yfir börnum okkar
orðið hégómi einn hjá
vöggugjöf vopnaeigendanna
til barnabarna okkar.
Hver er þeirn skjól?
Lítt dugir þeini Skarðsheiðin til varnar
ef vetnissprengjur tæta vígdrekahreiður Suðurnesja.
Þeim er sárt um lífin
sem hafa alið þau
þess vegna er bæn okkar nú:
látið ekki eitra fyrir okkur þessa fögru jörð
skilið okkur heldur fátæktinni aftur
með sína vondu skó
við erum ckki hræddar við hana
seljið ekki jörð barnanna fyrir stundarfé
losið okkur við gildruna sem lokkar dauðann
til landsins þeirra.
Melkorka
39