Melkorka - 01.05.1958, Blaðsíða 9

sem Buddlia prédikaði fyrir 2500 árurn. Þar
hittum við tíbetbúa sem voru á pílagríms-
ferð. Þeir voru orðnir rykugir af að ganga í
marga mánuði, klæddir í svartar ullardræs-
ur og svo sterk af þeim ullarlyktin að allt
umhverfis þá lyktaði einsog fjárrétt. Einn
þeirra fór inn í Búddhamusterið að gera
bæn sína, kveikti á reykelsi, þuklaði bæna-
festi og þuldi, fleygði sér svo nokkrum sinn-
um flötum á gólfið. I musterinu er líka
búddamunkur á bæn. Hann hefur flóka-
niottu fyrir framan sig og kastar sér í sífellu
flötum fram og teygir úr Iiandleggjunum á
gólfinu. Ég held hann hafi gert þetta hundr-
að sinnum meðan við stóðum við. Svona
bænahald lilýtur að vera ógurlegt erfiði.
Stundum gerir hann hlé til að þurka af sér
svitann. Þegar athöfninni er lokið var hann
svo aðframkominn og titrandi að hann átti
erfitt með að setja á sig armbandsúrið og
gleraugun.
Við vorum aftur í Nýju Dehli 26. janúar
á þjóðhátíðardegi indverja. Mikinn hluta
dagsins horfðum við á hersýningar, skraut-
sýningar og skrúðgöngur. Þarna sáum við
Nehru forsætisráðheiTa í fyrsta sinn; vorum
kynnt fyrir honum og þeir Halldór töluðu
saman nokkra stund. Ég tók eftir að hann
var með Ijósrauða rós í hnappagatinu og
aðra í hendinni. Seinna um daginn hefur
■ndlandsforseti móttöku í hallargarðinum,
þar voru samankomin tvö þúsund manns og
veitt te og kökur. Oft hafði ég undrast hvað
mdverskt kvenfólk getur verið fínt og fall-
egt en aldrei einsog nú. Allar voru í skart-
>nu og hver um sig gaf ástæðu til að horft
Va2ri á liana af aðdáun.
Það líður senn að endalokum þessa ferða-
Ngs í Indlandi og margs er að minnast. Við
höfum eignast marga vini og kunningja hér.
Nlikið þótti okkur gaman að kynnast Krip-
alanihjónunum. Þau eru töfrandi manneskj-
Ur með nútíma sjónarmið á öllum hlutum
°g bestu menntun sem hægt er að fá. Bæði
eru virkir starfsmenn í þjónustu menningar
°g þjóðlegrar viðreisnar, hann sem bók-
Vklkorka
menntamaður, formaður indversku aka-
demíunnar, hún sem listakona einsog hún
á kyn til, en Nandita Kripalani er dóttur-
dóttir indverskaþjóðskáldsins Rabindranath
Tagore. Hún hafði verið ellistoð afa síns og
eftirlæti. Hún er munsturteiknari og lielgar
vefurunum starf sitt, ljær Joeim ný munstur
og nýjar hugmyndir, ferðast meðal þeirra og
vinnur að endurbótum á starfsskilyrðum
þeirra á öllum sviðum. Hún starfar lijá rík-
isstofnun í Dehli sem rekin er á svipuðum
grundvelli og hemilisiðnaðarfélögin á Norð-
urlöndum, enda Iiafa þau verið tekin til
fyrirmyndar í þessum efnum.
Síðasta daginn í Dehli er okkur boðið til
hádegisverðar á heimili Nehrus forsætisráð-
herra. Höll hans er umlukt stórum garði.
Roskin mjög virðuleg og menntuð dönsk
frú tekur á móti okkur; hún sér um heimil-
ið fyrir hann. Við erum ein gesta með fjöl-
skyldunni, en Jrau eru yngri systir Nehrus,
sem er þar í heimsókn, dóttir lians, tengda-
sonur og tveir dóttursynir, stálpaðir dreng-
ir, sem eru nýkomnir úr skíðaferð í Kasmír.
Nehru er lítill maður, að heita má sköllótt-
ur, ræðinn og gamansamur á kyrlátan hátt.
Hann veit talsvert um ísland og segist hafa
verið boðinn þangað fyrir nokkrum áruin,
en því miður ekki haft tök á að Jnggja boð-
ið. Hann talar um skáldskap og ritstörf, seg-
ist hafa of lítinn tíma til ritstarfa síðan hann
hætti að vera í fangelsum, og talar næstum
með öfund um Churchill sem hann segir að
hafi heila skrifstofu af sekretérum sér til að-
stoðar. Undir borðum segir Nehru frá ýms-
um tignum gesturn sem gist hafa höll hans
og minnist meðal annarra á Dalai Lama og
bróður hans, sem hann sagði að hefðu verið
forvitnir og gxeindir menn, en frúrnar í
samkvæminu kunna sögur af Jrví að Jreir
hafi verið nokkuð kyndugir. Hann sagði að
næst Jregar hann færi langferð, þá ætlaði
hann til Tíbet, sagði að sig langaði nú mest
til að hitta fólk sem ekki væri of „sophisti-
cated“ (yfir sig menntað). Ljómar nú andlit-
ið á Halldóri að vera aftur staddur í húsi
45