Melkorka - 01.12.1959, Blaðsíða 9

mjúku þokuhafi. Þessi gullni risafjallgarð-
ur er eins og landamæri annars heims.
Hér er mikið af Tíbet- og Nepalfólki í
þjóðbúningum sínum og ber margt undar-
legt fyrir augu, maður sér menn berfætta en
með þykkan trefil bundinn fyrir munninn
og lambhúshettu á höfði. Hér er allt borið
í böggum á baki en burðarólin liggur um
ennið svo allur þunginn kernur á höfuð og
háls.
Ég hef mætt aragrúa af fólki. Ég Iief séð
mikil auðæfi og himinhrópandi fátækt. Ég
hef séð hin tröllauknu musteri Indlands —
ógnþrungin trú allsráðandi hjá fjöldanum
enn í dag — á meðan slík trú hefur tök á
fólkinu verður framfarabrautin erfið í Ind-
landi. Því fólkið sjálft óskar jafnvel ekki
bættra lífskjara. Ég hef séð þorp hinna ó-
snertanlegu og þúsundir heimilislausra sof-
andi á götum stórborganna og alla þá sem
gera ekkert bara sitja og liggja í brennandi
sólinni og láta lífið líða hjá í algjörðu alls-
leysi. Slíkt er þraut á að líta hvað þá að lifa
það. Ég hef heyrt framandi tóna frá marg-
víslegunr hljóðfærum og langdregna söngva
sem stundum hljóma eins og andvörp og
stunur hvíldarlausra sálna frá öðrum heimi.
Ég Iief séð margbrotna musterisdansa og lit-
ríka þjóðdansa, liallir og musteri, högg-
myndir og málverk, það sem er og það sem
var. En hvað kemur? Hvað?
Ég kom til Ceylon hinnar grænu para-
dísar þar sem móðir náttúra gefur af slíkri
ofurgnægð að allt virðist næstum lostafullt
af grósku. Fornminjar eru þar miklar, sem
íbúarnir eru mjög stoltir af. Ég kunni ekki
við mig á Ceylon, ég hef hvergi hitt fólk
sem er eins gráðugt í peninga ferðalangsins.
í Bangkok sá ég skrautlegustuog litskrúð-
ugustu musteri sem ég hef séð. En minnis-
stæðast er mér fljótið, sem er lífæð borgar-
innar en út frá því ganga ótal vatnavegir.
Bangkok hefur verið kölluð Feneyjar Aust-
urlanda. Ég var stödd einn morgun á fljót-
inu við sólarupprás og sá þegar það er að
vakna. Hús eru byggð á stólpum meðfram
GuÖamyndirnar miklu í Ankor Tom.
fljótinu og ótal hliðarskurðum. Fólkið þvær
sér, burstar tennurnar, hellir skólpi og
skarni, allt í sama kolbrúna fljótinu. Bátar
stórir og smáir hlaðnir vörum á leið á rnark-
að, flest eintrjáningar róið með einni ár.
Gulklæddir munkar í smákænum renna
upp að þrepum húsanna og rétta fram betli-
skálar sínar og allir fá þeir mat og meira að
segja standa konurnar tilbúnar á pöllunum
er þær sjá þá koma. Þetta mikla fljót hefur
sitt ei£>ið sérstaka líf.
O
Ég fór til Cambodia og sá mustera-borg-
irnar miklu í Angkor, þar sem liðin menn-
ing talar til okkar yfir tímanna haf á því
máli sem allar þjóðir allra tíma geta skilið
— máli listarinnar. Brot mikillar sögu sem
frumskógarnir huldu um margar aldir for-
vitnum augum.
í Cambodia skeði sitt af lrverju heldur
um of taugaæsandi. Þar varð ég fórnarlamb
í landamæradeilu; að standa ein á landa-
mærabrú, vera komin út úr öðru landinu
en fá ekki inngöngu í hitt, af því þeir hafa
lokað landamærunum, var satt að segja mið-
ur skemmtilegt, en að lokum fékk ég að
fara aftur til baka inn í Cambodia og varð
að bíða þar í viku áður en ég komst aftur
Framh. á 94. bls.
MELKORKA
73