Melkorka - 01.12.1959, Blaðsíða 26

Leikur hugsaði sig um og mælti síðan til
að reyna að hugga móður sína. „Ami, þú ert
snillingur að vefa og mynztrin í myndvefn-
um þínum eru eins og lifandi. Hvers vegna
vefurðu ekki eftir þessari mynd. Ef þú hef-
ur liana stöðugt fyrir augum þér er næstum
því eins og þú eigir lieima á svona stað.
Tanpa hugsaði sig um andartak, beit á
vörina. „Þú hefur rétt. að mæla,“ sagði hún.
„Það er engin önnur leið, ég verð að vefa
svona mynd eða ég spring af harmi.“
Hún fór og keypti silki í öllum regnbog-
ans litum, setti vefstólinn upp og tók að
vefa myndina.
Hún óf stöðugt dag eftir dag og mánuð
eftir mánuð.
Limi og Litningur voru mjög gramir
við móður sína og ef satt skal segja gekk það
svo langt að þeir stjökuðu liöndum hennar
frá vefstólnum og tautuðu. „Þú vefur alla
daga en selur aldrei neitt. Lifir áhyggjulaus
á Jreim hrísgrjónum sem við kaupum fyrir
það sem við innvinnum okkur í skógar-
höggi. En við erum orðnir langþreyttir á
því að höggva skóg.“
En Leikur andmælti þeim. „Látum Amí
vefa fallega sveitasetrið sitt, ella brestur
hjarta hennar af harmi. Finnist ykkur skóg-
arhöggið of þreytandi skal ég taka að mér
að höggva það sem dugar til að framfleyta
heimilinu."
Og upp frá þessu lifði öll fjölskyldan á
viðarhöggi hans. En hann varð að þræla
nótt og dag.
Tanpa hélt áfram að vefa alla daga og
allar nætur. Á næturnar brenndi hún furu-
greinum til að geta séð til, en reykjarsvælan
var svo mikil af þeim að augu hennar urðu
þrútin og blóðhlaupin. En samt kom henni
ekki til hugar að liætta. Það leið eitt ár og
tár hennar tóku að hrynja á vefinn. Úr
Jieim óf hún silfurtæra á og litla kringlótta
fiskitjörn. Tveim árum síðar féllu blóð-
dropar úr augum hennar niður á vefinn,
en úr þeim óf hún skínandi rauða sól og
litrík blóm.
Tanpa óf og óf. Að þremur árum liðnum
hafði hún lokið verkinu.
Ó hversu fagur var þessi dúkur í chuang-
myndvefnaði!
Þarna var allt saman: Reisulegar bygg-
ingar með blá-tigluðum þökum, grænum
veggjum, rauðum súlum og gulum inn-
gangsdyrum. Fyrir framan liúsið var undur-
fagur blómagarður þar sem fegurstu blóm
breiddu út krónur sínar og gullfiskar fóru
sporðköstum í einni tjörn. Til vinstri var
aldingarður, þar sátu ólíkustu fuglar í trján-
um og greinarnar svignuðu undir rauðum
og gulum aldinum. En hægramegin var
matjurtagarður og stóðu þar grænar og gul-
ar nytjajurtir í mikilli gnægð. Bak við hús-
in var víðáttumikið afgirt graslendi, þar
sást kvikfénaður og nautpeningur á beit og
liænsni og endur vöppuðu um og tíndu
orma. Á enginu sáust fjárkvíar, fjós fyrir
nautgripi og kofar fyrir hænsni og endur.
Neðan við hæð skammt frá heimahúsunum
teygðu sig breiðir og gullnir maís- og hrís-
grjónaakrar. Og fyrir framan íbúðarhúsin
streymdi tær á og rauð sól skein í heiði.
„Ó, hvað Jretta er fallegt!“ hrópuðu allir
bræðurnir. Tanpa teygði úr sér og strauk
yfir rauðþrútin augun. Það lék bros um
varir hennar sem varð að fagnandi hlátri.
En allt í einu skall á snörp vestan vind-
kviða. í einu vetfangi fauk myndvefurinn
út um dyrnar og upp í loftið beint til aust-
90
MELKORKA