Valsblaðið - 01.05.2005, Síða 92

Fallinn er frá góður drengur og félagi
í Val, Sævar Tryggvason málarameist-
ari, langt um aldur fram. Sævar kom til
starfa sem þjálfari yngri flokka Vals í
knattspyrnu árið 1978 og var hann alla
tíð síðan virkur félagi í Val við þjálfun,
sjálfboðaliðastarf eða við æfingar og
keppni með eldri leikmönnum félags-
ins. Sævar var þjálfari þriðja flokks Vals
í knattspymu, sem fór í frækna keppnis-
ferð til Brasilíu árið 1984 og þótti mikið
ævintýri. Síöustu ár tók Sævar virkan
þátt í starfi Valskórsins og hafði af því
mikla ánægju. Sævar var Eyjamaður að
uppruna. Hann var knattspyrnumaður
í fremstu röð á sínum tíma í Eyjum og
var meðal leikmanna í fyrsta unglinga-
landsliði íslands í knattspymu. Hann
varð einnig fyrstur Vestmannaeyinga til
að leika með íslenska landsliðinu í knatt-
spyrnu. Við Valsmenn kveðjum þennan
prúða félaga okkar um leið og við send-
Þegar ég minnist Guðrúnar
Þorsteinsdóttur birtist mér fyrir hug-
skotssjónum hugrökk og hláturmild
kona, hjálpsöm líka og ósérhlífin. Við
Guðrún vomm vinir og vinátta okkar var
óvenjuleg. Fyrir tuttugu ámm, rúmum,
hófst hún. Sameiginlegur kunningi benti
á mig þegar hana vantaði endurskoðanda
og frá fyrstu stundu var líkt og við hefð-
um alltaf þekkst.
Vestast í vesturbæ Reykjavíkur em
bæimir Blómsturvellir og Brekkuholt og
þar var Brautarholt og fleiri bæir. Guðrún
fæddist á Blómsturvöllum og átti þar
heima þegar hún dó. Norðan við bæinn er
Brekk’holt, en sunnan við var Brautarholt
og þar eru líka verkamannabústaðimir.
I Brekk’holti bjó fyrir löngu móðurfólk
mitt, afi og amma, langafi og langamma.
í Brautarholti bjó mitt föðurfólk, afi og
t
Sævap Tryggvason
íæddun 1. jiíní 1947 - dáinn 26. ágúst 2005
um fjölskyldu hans okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Grímur Sœmundsen,
formaður Knattspyrnufélagsins Vals.
Kveðja trá Valskórnum
Okkur langar með fáum orðum að kveðja
góðan vin, SævarTryggvason. Sævar var
félagi í Valskórnum nánast frá stofnun
hans og lét sig helst ekki vanta á æfingu.
I kaffthléum var mikið spjallað og það
fór ekki framhjá okkur að hann var mikil
náttúmunnandi og dvaldist löngum í
Skorradal þar sem hann átti sumarbústað.
Eitt af áhugamálum hans var fuglaskoð-
un og var gaman að heyra hann tala um
fuglana. í lok hverrar æfingu var Sævar
kominn með töskuna á öxlina á leið í
boltann, en hann var mikill íþróttamaður.
A laugardagskvöldi í nóvember síðast-
liðnum áttum við frábært skemmtikvöld
saman og Sævar lék á als oddi. Samveru-
stundirnar urðu ekki fleiri, því skömmu
síðar greindist hann með illvígan sjúk-
dóm sem hann barðist við af einstöku
æðmleysi uns yfir lauk hinn 26. ágúst.
Enginn þarf að óttast síður
en Guðs bama skarinn fríður,
fugl í laufi innsta eigi,
ekki stjarna á himinvegi.
Svo er endar ógn og stríðin,
upp mun renna sigurtíðin,
oss þá kallar heim til hallar
himna Guð er lúður gjallar.
Séra Friðrik Friðriksson.
Valskórinn þakkar Sœvari samfylgd-
ina. Minning um góðan vin lifir.
F.h. Valskórsins
Þórarinn G. Valgeirsson.
Guðrún Þopsteinsdóttip
fædd 26. oktáber 1945 - dáin 1. apríl 2005
amma, langafi og langamma. í Reykjavík
nútímans er of langt milli þessara bæja
til að fólkið þekkist. í Borgarfirði væm
þeir allir í sama bæjartúninu; því stutt er
á milli Grandavegar þar sem Brautarholt
var og Bræðraborgarstígs þar sem enn
má finna Blómsturvelli og Brekk’holt.
Astæða þess að ég þekkti strax Guðrúnu,
þegar ég þekkti hana ekki, var þessi: Við
emm sama fólkið þó óskyld séum; sprott-
in úr sömu moldinni og vígjumst vísast
til hennar aftur.
Guðrún tengdi mig við fólkið mitt í
Vesturbænum sem flest var dáið þegar
ég kynntist henni. Það var verkamenn
og sjómenn með stolt og skoðanir. Fólk
af kynslóð okkar Guðrúnar er hins vegar
fæst erfiðisvinnufólk og enn færri sjó-
menn. Fólk af okkar kynslóð varast líka
skoðanir sínar. Guðrún, sem var fjór-
um árum eldri en ég, var hvort tveggja;
sjómaður og erfiðisvinnukona. Lífshlaup
hennar var óvenjulegt og minnti um
margt á það sem einu sinni var fremur en
það sem venjulegt er.
Á farskipum var Guðrún ýmist mat-
sveinn eða þerna. í landi rak hún hótel í
Stykkishólmi og Homafirði. Hún seldi
hjúkrunarvörur í Remedíu og hún vakn-
aði fyrir allar aldir á morgnana til þess að
færa bfistjórum og verkamönnum hress-
ingu í fyrirtæki sínu, Kaffi Skeifunni við
Ægisgarð. Hún ók þó ekki á gróðavegi.
Flestir íslendingar eru duglegt fólk
sem safnar fjármunum frameftir aldri
til að eyða í ellinni. Guðrún gerði það
ekki. Hún græddi ekki peninga í Kaffi
Skeifunni þó aldrei brygðist að hún
mætti snemma dags til að gefa kaffið.
Hún safnaði ekki í hlöður né kynntist ell-
92
Valsblaðið 2005