Bjarmi - 01.06.2003, Blaðsíða 18

i
„Þrátt fyrir sjúkdóma
og erfiðleika finn ég
alltaf nærveru Guðs“
Viðtal við Lilju S. Kristjánsdóttur
Á fallegum vormorgni heimsótti
ég Lilju Sólveigu Kristjánsdóttur
á heimili hennar á Sóleyjargöt-
unni. Þaö haföi rignt um morg-
uninn og nýútsprunginn gróöur-
inn skartaði sínu fegursta. Var
þaö vel við hæfi því Lilja ann
náttúrunni og elskar aö vera í
garðinum sínum. Daginn áöur
haföi hún gróðursett kálplönt-
urnar.
Þaö var ekki aö sjá að þessi
áttræöa kona hefði legiö, meira og
minna, rúmföst í allan vetur þar
sem hún stóö, glöö og brosandi, á
tröppunum og tók á móti mér.
Erindi mitt var aö spjalla við
hana um líf hennar og skáldskap í
tilefni áttræðisafmælis hennar
fyrr í mánuðinum. Afmælishátíö
var haldin henni til heiöurs í Hall-
grímskirkju þar sem Schola
Cantorum, undir stjórn HarðarÁs-
kelssonar, söng sálma og sálma-
þýöingar eftir Lilju og Ijóöabókin
Liljuljóð kom út. Þar er að finna
Ijóð, sálma og þýðingar eftir hana.
Ég byrjaöi á aö spyrja Lilju um upp-
vöxt hennar og trúarlega mótun.
Ég var uppalin á Brautarhóli í
Svarfaöardal, á trúuöu heimili. Að
vísu var ekki mikið lesiö í Biblí-
unni, en húslestrarbækur voru
lesnar. Aftur á móti lásum viö
börnin í okkar eigin Nýja testa-
menti. Ég fékk þaö í jólagjöf þegar
ég var 7 ára og Biblíu í afmælis-
gjöf, er ég varö 10 ára. Mikið var
sungið af sálmum og ættjarðar-
Ijóöum á heimilinu.
Enginn veit hvernig ég læröi aö
lesa en ég var allæs fimm ára. Ég
held því fram að ég hafi lært þaö
þegar ég sat á hnjám pabba míns,
er hann las húslestrana. Ég horföi
á bókina og eiginlega er þetta eina
skýringin á lestrarkunnáttu minni.
Ég veit að ég átti stafrófskver þeg-
ar ég var tveggja ára og ég hef ef-
laust lært aö þekkja stafina þar.
Þegar ég var í Menntaskólanum á
Akureyri uppgötvaði ég að ég gat
lesiö gotneskt letur í námsbók,
sem þar var notuö, en fáir í bekkn-
um voru læsir á hana. Sumar hús-
lestrabækurnar hans pabba voru
meö þessu letri og þá sá ég aö ég
hlyti að hafa lært aö lesa af þeim
bókum.
Ég fór ekki í skóla fyrr en tíu (
ára gömul. Ég læröi heima eins og
þá tíökaöist og tók próf átta ára
gömul og aftur níu ára. Þaö voru
eldri systkini mín sem kenndu
mér. Þau voru öll góðir náms-
menn. Á þessum árum sáu heimil-
in um kennsluna fyrstu árin.
Hvaö hafði mest áhrifá trú þina á
þessum árum?
Húslestrar og sálmasöngurinn
höföu mikið aö segja. Um leið og
ég læröi að tala læröi ég aö biöja.
Þegar ég var fermd áttum viö aö
kunna sálma, presturinn lagði
mikið upp úr því aö viö lærðum
þá. Ég var alveg i vandræðum því
ég kunni svo marga eöa um níutíu
talsins. Ég hálfskammaöist mín
fyrir þetta og fór í felur meö
kunnáttu mína.
Ég fór í Menntaskólann á Ak-
ureyri þegar ég var fimmtán ára. >
Mér var komiö fyrir hjá frænku
minni, Jóhönnu Þór, sem var for-
maður Kristniboðsfélags kvennna
á Akureyri, sannkristin kona. Dvöl
mín hjá henni haföi afskaplega
mikiö aö segja fyrir mig. Ég varö
snemma virk í kristilega starfinu,
var m.a. beðin aö velja sálma sem
18