Bjarmi - 01.06.2003, Blaðsíða 32

Agúst Valgarð Olafsson
Karlaráðstefnan
Menn með markmið
Um 70 karlmenn voru saman-
komnir á karlaráöstefnunni
„Menn meö markmiö" dagana
16. og 17. maí sl. Ráðstefnan
bar yfirskriftina „Hver er að
kalla?" og var haldin í glæsileg-
um húsakynnum Fjölbrautaskól—
ans í Garöabæ. Þessi ráöstefna
einkenndist af notalegu and-
rúmslofti og friði. Hún hófst á
föstudagskvöldi kl. 20 og lauk
daginn eftir kl. 18. Sr. Gísli Jón-
asson prófastur setti ráðstefn-
una. Karl Guömundsson, sem var
fyrsti ræöumaöur, fjallaöi um
yfirskrift ráðstefnunnar: Hver er
að kalla? Halldór Lárusson var
seinni ræöumaöur kvöldsins.
Bæöi fyrir og eftir flestöll er-
indin, bæði föstudaginn og
laugardaginn, var lofgjörð auk
þess sem menn komu gjarnan
fram til fyrirbæna eftir erindin.
í þessari stuttu umfjöllun er
ekki ætlunin aö endursegja þaö
sem erindi ráöstefnunnar fjölluðu
um, en benda má áhugasömum á
að hafa samband viö Menn meö
markmiö sem geta útvegað upp-
tökur af erindunum.
Á laugardeginum var haldið
áfram meö frábær erindi: Hafliði
Kristinsson fjallaöi um föðurí-
myndina, sr. Gunnar Sigurjónsson
fjallaði um kristin stef í kvikmynd-
um, Friörik Schram fjallaði um
hjónabandið ofl. og loks var Högni
Valsson meö erindi um karlmenn
sem leiðtoga. Menn höföu á orði
hversu frábæra kennara og ræðu-
menn við hér á íslandi hefðum,
hvern á sínu sviöi.
Það er eitthvaö sérstakt viö
það þegar karlmenn koma saman
og eiga samfélag I Kristi. Þátttak-
endur þessar ráðstefnu fóru upp-
örvaðir heim og vel nestaöir til
þess að veröa betri eiginmenn,
feður og yfirleitt karlmenn í sínu
umhverfi. Það er mikilvægt aö
kristnir karlmenn axli ábyrgð sína
inni á heimilunum, I kirkjunum og
í sínu umhverfi. Til þess þurfa þeir
líka að þekkja og skilja hvert þeirra
hlutverk er og hvað ber aö varast.
Allir þurfa á því aö halda að
eiga trúnaðarvin og þaö er eitt af
því sem gott kristið karlastarf
hvetur til. Sumir þeirra sem ég
spjallaði við á ráðstefnunni töl-
uðu um hversu mikill styrkur þaö
væri að eiga trúnaöarvini sem
hægt er aö ræða við þau mál sem
tekist er á við hverju sinni. í slík-
um hópi styðja menn hver annan
og reisa við ef þörf krefur. Sjálfur
hef ég verið I slíkum hópi núna á
annað ár og þaö hefur veriö mikil
blessun. Vissulega ræða hjón ein-
lægt saman en það er öðruvísi aö
vera í karlahóp, án þess aö draga
úr mikilvægi samskipta hjóna-
bandsins heldur miklu fremur efla
þau. Konur og karlmenn eru ólík
(ef einhver skyldi ekki þegar hafa
áttað sig á þvíI), í því liggur m.a.
styrkur karla- og kvennahópa. |