Búnaðarrit - 01.01.1945, Page 119
BÚNAÐARRIT
115
Mótstöðumiklum fjárkynjum þarf að dreifa
örar og meira.
Eins og nú hefur verið bent á, hafa sum fjárkyn
reynzt mjög mótstöðumikil gegn mæðiveiki. Fé af
þessum kynjum getur lifað með veiku fé árum sam-
an, án þess að sýkjast sjálft. Lömh undan slíkum
kindum virðast einnig vera mötstöðumikil, þótt þau
séu í aðra ætlina af viðkvæmu kyni. Mikill hluti lamba
undan hrútum al' sterkum kynjum virðist lifa, þótt
mæður þeirra deyi frá þeim úr mæðiveiki. Allar lík-
ur benda til þess, að slík mótstaða sé fyrir hendi í all-
mörgum afurðamiklum sauðfjárstol'num um allt
land. Að sjálfsögðu verður að keppa að þvi að fá sem
fyrst fullkomlega gengið úr skugga um hreysti fleiri
og fleiri slíkra stofna. Dreifing kynjanna með sæðingu
getur gert hvort tveggja að flýta fyrir slíkum niður-
stöðum og tryggja þær.
Kynbótatilraunin í Árnessýslu, sem nú hefur staðið
í fimm ár, hefur hvergi getað stöðvað algerlega út-
breiðslu mæðiveikinnar. En þyí mótstöðumeiri t'jár-
stofnar, sem hafa blandazt heimafénu á viðkomandi
bæ, því meira, sem hefur verið gert að slíkri blöndun,
og því lengri tími, sem unnizt hefur til þessa starfs,
áður en sýkingin kom fram í hópnum, því betri ár-
angur hefur náðst. Þar, sem féð hefur verið endur-
uýjað örast, hefur mæðiveikin valdið tiltölulega lillu
fjóni fjárhagslega, þótt hún hafi drepið á skönnnum
líma mikið af fullorðnu fé.
Til þess að slík kynhótastarfsemi geti stöðvað tjón
það, sem mæðiveikin veldur bændum, þarf hún að
hefjast nolckrum árum áður en sýking er komin í féð.
úað þarf að blanda og endurnýja fjárhópana á sem
skemmstum tiina með hinuin mótstöðumeiri kynjum.
bessi starfsemi þarf að vera komin vel á veg, áður en
veikin kemur fram í hópnum.